گناه نه تنها انسان را از سعادت و سلامت روح و حتی جسم دور می‌کند، بلکه باعث محرومیت انسانها از عبادت نیز می‌شود. گناه به سرعت انسان را از موقعیتش خارج می‌کند و به سوی اعماق می‌کشاند. امام صادق (ع) درباره اثر گناه در انسان می‌فرمایند: « اِنَّ الرَّجُلَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُحْرَمُ صَلاَةَ اللَّیْلِ وَاِنَّ عَمَلَ السَّیِّیءِ اَسْرَعُ فِی صَاحِبِهِ مِنَ السِّکِّینِ فِی اللَّحْمِ؛ همانا شخص گناهى مرتکب مى‌شود و بر اثر آن از نماز شب محروم می‌شود و تأثیر کار بد در صاحبش از تأثیر کارد در گوشت سریع‌تر است».
پس گناه علاوه بر قساوت قلب، شقاوت، عذاب وجدان، انزوا و گوشه‌گیری از دیگران می‌تواند عاملی برای محرومیت ما از برخی نعمات نیز باشد؛ چراکه عبادت، مناجات با خدا و میل به سوی آن بی‌تردید نعمتی بزرگ است.
حال برای رهایی از دام ابلیس باید چه کرد؟ در فرهنگ قرآن و عترت به آموزه‌های متعددی برای رهایی از گناه اشاره شده است، اما به راستی یکی از راهکارهای آسان که به سرعت نیز جواب می‌دهد و راه گشاست، «یاد اهل‌بیت (ع)» است.
به راستی انسان وقتی برای لحظاتی هر چند کوتاه به اهل‌بیت (ع) فکر می‌کند، به سرعت بالا کشیده می‌شود و بسیاری از هجمه‌های فکری و روانی از او پس زده می‌شود. به عبارت دیگر، همانطور که اثرگذاری گناه در انسان از کارد در گوشت سریع‌تر است و باعث محرومیت از نعمات و به اعماق کشیده شدن او می‌شود، یاد اهل بیت(ع) به سرعت آدمی را از زمین می‌کند و رشد می‌دهد که این نعمتی بس عظیم است و شایسته است بیش از پیش از این نعمت بهره ببریم.
انتهای مطلب/224224
