رأی به هر نامزد انتخاباتی، رأی به نظام است

* انتخابات یک حادثه‌ی گذرا نیست بلکه یک حادثه‌ی اثرگذار است. انتخابات رکن مهم نظام است. نظام مردم‌سالاری دینی، متکی به انتخابات است و بدون انتخابات، مردم‌سالاری نخواهد بود. 

* معیار تکیه‌ی به مردم، معیار مشهود و محسوس و قابل اندازه‌گیری، همین انتخابات است، بنابراین هر کسی به نظام اسلامی اعتقاد دارد، در این اعتقاد صادق است، شرکت در انتخابات را وظیفه‌ی خودش میداند؛ ولو حالا ممکن است اعتراضی هم به یک چیزی، به خود این انتخابات، به یک شکلی از اشکال انتخابات داشته باشد؛ لیکن در عین حال با وجود اعتراض، وارد میدان انتخابات میشود؛ این وظیفه است.

* مسئله‌ی انتخابات، مسئله‌ی رکن نظام است. ما نمیتوانیم از این مسئله صرف نظر کنیم، به صرف اینکه یا به زید و عمروئی معترضیم، یا به شیئی و شیئی معترضیم. این اعتراض‌ها مانع از این نمیشود؛ این نکته‌ی اساسی و اصلی است.

* رأی به هر نامزد انتخاباتی، آمدن پای هر صندوق، رأی به نظام اسلامی است؛ مردم این را نشان دادند. 

* انتخابات نشان دهنده‌ی اعتماد مردم به نظام است، بعد از انتخاباتِ پر سر و صدای پر حادثه‌ی سال ۸۸، بعضی اینجوری پیش‌بینی میکردند که اعتماد مردم از نظام سلب شد؛ مردم دیگر پای صندوق‌ها نمیآیند. این انتخابات، یک پاسخ قاطع و روشن بود به این تصور غلط، به این استنتاج غلط، این گمانه‌زنی خطا.

* مردم این گمانه‌زنی‌ها را تخطئه کردند؛ نشان دادند که نخیر، به نظام اسلامی پایبندند، به آن اعتماد دارند، به ندای او - که میگوید من صندوق رأی گذاشتم، بیائید رأی خودتان را بدهید و برنامه را تنظیم کنید - پاسخ میدهند و میآیند وارد میدان میشوند. 

* هر یک رأی، در واقع رأی به نظام جمهوری اسلامی بود، این اکثریت قاطعی که به میدان آمدند، یکی از بالاترین رقم‌ها و نسبتهای انتخابات ما در طول این سی و سه سال بود. بعد از گذشت سی و سه سال، مردم اینجور وارد میدان میشوند؛ این نشان‌دهنده‌ی اعتماد کامل است.

* مردم با تحلیل وارد انتخابات شدند و رأی دادند؛ تحلیل داشتند. مردم دیدند دشمنی‌ها را، دیدند هدفگذاری دشمن و جبهه‌ی معاند را؛ لذا با بصیرت وارد شدند، با تحلیل وارد شدند؛ و این خیلی مهم است.

 * اینکه گفته بشود ما مردم‌سالاری را از غربی‌ها یاد گرفتیم، خطاست. صورت ظاهر، یکی است؛ اما مردم‌سالاری ما ریشه در یک معرفت دینی دیگر و یک جهان‌بینی دیگری دارد، تا آنچه که آن‌ها میگویند. ما برای انسان‌ها کرامت قائلیم، برای رأی آن‌ها ارزش قائلیم و حضور آن‌ها را وسیله‌ای میدانیم برای اینکه اهداف الهی تحقق پیدا کند و بدون آن امکان‌پذیر نیست.