ما که بچه بودیم گفتند جنگ است، بعد گفتند جنگ بود. جنگ این جوری بود، جنگ اون جوری بود.
ما که بچه بودیم گفتند جنگ است، بعد گفتند جنگ بود. جنگ این جوری بود، جنگ اون جوری بود.
نه
از وقتی که بود، نه از بودنش چیزی یادم نیامد. آخر جنگ چه شد؟ مردان جنگ
برایمان ناشناس بودند، مردان جنگ برایمان شده اند عکس هایی بر روی در و
دیوار، نام خیابان و کوچه ها و....
عشق آنهابرای ما که حالا عشق های دیگر پیدا کرده ایم نامانوس است
...نامانوس و از مُد افتاده ...ما حالا شخصیت را پشت میزها، ویترینهای
مغازه ها و در خیابانها، در آخرین مُد روز جستجو می کنیم. عشق مان شده
فلان خواننده خارجی، فلان بازیگر و بازیکن و... که اگر از حال و روزشان
خبرنداشته باشیم، روزمان شب نمی شود!
سر گرمیمان شده پرسه زدن در کوچه پس کوچه های وب های اینترنتی، دنبال
آرامش می گردیم اما دریغ از موتور جستوجوگری که بتواند ارامش را پیدا کند!
گشتیم و گشتیم تا یک روز چشم باز کردیم دیدیم گم شده ایم! از این همه گشتن
خسته شده ایم تا به خود بیاییم دیدیم گیج و منگ یک جا ایستاده ایم. با خود
گفتیم اینجا کجاست، چه می کنیم؟
بد جوری حوصله مان سر رفته.
روزی دیگر مسئله جنگ را پی گرفتند!گفتند جنگ بود و مردانی این بار از سر بی حوصلگی و وقت گذرانی ...
گفتیم از عشق آنها بگویید، ببینیم عاشق شدن راچگونه یاد گرفتند که هر گز پشیمان نشدند؟ ....
این بار کمی بیشتر گفتند. آخر همیشه کم میگفتند خیلی کم!
اما
یک باره دیدیم کوچه های دل را جستجو می کنیم. این بار موتور جستجوی خود را
نه در گوگل که در ذهن، قلب و در عشق مردان جنگ به کار انداختیم، تازه
فهمیدیم عشق چیست!
انگار از خواب بیدار شده ایم. تازه متوجه می شویم حاج همت ها که بودند...جهان آراها که بودند.
خیلی شرمنده شده بودیم. آخر گفته بودند آنها جنگ طلب بودند، یعنی این جور القاء کرده بودند.
بالاخره
فهمیدیم آنها عشق طلب بودند. حالا نگاهمان دارد گسترده تر می شود. چشممان
با نور عشقِ خدایی، کمی بیناتر می شود. حالا یادمان افتاده، کشورهای همسایه
عراق و افغانستان را ببینیم که چه به رورشان آمده!
کمی به فکر فرو رفتیم. تازه متوجه شدیم کسانی که در لباس دوست هستند،چه دشمنانی هستند.
خیلی خجالت کشیدیم.
مایی که "تام کروز" را خوب میشناختیم ...
خیلی شرمنده شدیم که فهمیدیم مارا با لالایی امریکایی، چه راحت به خواب
مرگ برده اند! و قهرمانان واقعی ما چه زجری کشیده و می کشند تا گرگ های
دندان تیز، پاره مان نکنند.
چه مرارت ها کشیده و می کشند تا ناموس های مان در گلبرگ پاکی خویش، پاک ومعصوم باقی بمانند.
بیدار شده ایم ... خدارا شکر که ما هم عاشق شده ایم.
به یاد همه قهرمان هایی که از آسایش خویش گذشتند تا ما در آرامش باشیم.
به
یادهمه عزیزان مان در مرزها و آنسوی مرزها، در خطوط مقدم مصاف با دشمنان
داعشی و آمریکایی و...که در اوج سختی ها در حال دفاع از اسلام، انقلاب،
میهن عزیز و ناموس شان هستند.
به یاد همه قهرمان های واقعیِ این مرزو بوم...
