کد خبر: ۹۳۴۸۶
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۵ - ۲۰:۳۲
یكی از بدعتهایی که حضرت علی(ع) با آن به مبارزه برخاست، مصلحت‌اندیشی در برابر احكام خدا بود. مبنای حكومت علوی مبارزه با فرهنگ اشرافی گری و جاهلیت مدرن است که اساس این جاهلیت، مصلحت اندیشی های گمراه کننده است.

بیایید همه به سوی راه و رسم "اخلاق نبوی و علوی بازگردیم

معروف : مدیریت علوی در حکومت اسلامی

هر نظام و حکومتی مبتنی بر اصولی است که در آن نهادینه می شود و حکومت را با این اصول باید مورد ارزیابی قرار داد. نظام اصیل اسلامی که پایه های آن در عصر رسالت نبوی پی ریزی شد مهم ترین ویژگی این حکومت، سادگی و دوری از هرگونه تشریفات زائد بود و این چنین دلهای پابرهنگان عالم را به خود جذب نموده و بذر عشق را درقلوب بندگان افشاند.

ولی دیری نپایید که این اصل ساده زیستی و زهد همچون دیگر اصول یکی پس از دیگری به دست فراموشی سپرده شد و تشریفات جای آن را گرفت و زیبائی های زندگی ساده کارگزاران و مدیران رنگ باخت. یک حرکت ارتجاعی خزنده جایگزین حرکت اصیل اسلامی گشت.

بزرگ ترین آفتی که امروز نظام اسلامی ما را تهدید می کند، همان آفت تاریخی تشریفات است که جامعه اسلامی بعد از پیامبرصلی الله علیه وآله بدان دچار شد. یعنی نفوذ فرهنگ طاغوتیان و صاحبان زر و زور و تزویر "رسانه های انحرافی در قلب حکومت اسلامی.

امام راحل «قدس سره» این ناخدای کشتی انقلاب می فرماید:

آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم... . آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند، خدای نخواسته و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم.

معروف: اهتمام به بیت المال

ثروت ملی بسان خون در رگهای امت اسلامی نقش حیاتی در اداره جامعه دارد و باید بدان توجه ای ویژه داشت و مهم ترین وظیفه حکومت، حراست از اموال عمومی و جلوگیری از صرف آن در راههای بیهوده و بی حاصل است. حضرت علی(ع) در نامه ای به استانداران خود می نویسد: وقتی نامه به من می نویسید، سرقلم ها را نازک، و فاصله خطوط را کم و از زیاده گوئی و قلم فرسائی پرهیز کنید. زیرا اموال مسلمین گنجایش (چنین) ضررهائی را ندارد.

روح صرفه جوئی همان طوری که در زندگی شخصی یک ضرورت انکارناپذیر است، برای کارگزاران اهمیت مضاعف دارد. ولی متاسفانه این روزها چه مجالس ها و همایش هایی که با هزینه های نجومی ولی کم حاصل برپا نمی شود؟!

آیا به راستی امثال این امور مورد خطاب حضرت علی(ع) نیست؟!

بیایید همه به سوی راه و رسم «اخلاق نبوی و علوی » بازگردیم

منکر : مصلحت اندیشی در برابر احکام خداوند

یكی از بدعتهایی که حضرت علی(ع) با آن به مبارزه برخاست، مصلحت‌اندیشی در برابر احكام خدا بود. مبنای حكومت علوی مبارزه با فرهنگ اشرافی گری و جاهلیت مدرن است که اساس این جاهلیت، مصلحت اندیشی های گمراه کننده است. در این مبارزه اهل زد و بندهای سیاسی-اقتصادی پشت پرده نباید بود چنانچه آقا امیر المومنین می فرمایند:

« وَ لا تُخالِطوُنی بِالمُصانِعَة » با من با ساخت و پاخت و تبانی معاشرت نكنید (خطبه 216)

حال اگر دولت و دیگر قوا با مدیران متخلف بر اساس سیره و روش علوی برخورد می‌کردند، ‌هيچ وزير و مدیری به خود جرأت مي داد كه حقوق‌های نجومی پرداخت و یا دریافت كند؟ و بدتر از آن اینکه چنین منکری را برای خود حق بداند؟!!!

در مبارزه با فساد و غارت بیت المال و در شرایط کنونی برخورد با حقوق‌های نجومی از نگاه حکومت ولایی این است که مبارزه با فساد و حقوق‌های نجومی «دستان پاک» می‌خواهد و کسانی که حتی شائبه رانت خوری و دریافت پاداشهای نجومی را داشته باشند، نمی‌توانند مسئول چنین امر مهمی شوند، چه برسد که اسناد فساد آنها فاش شده باشد!.

علی(ع) در این خصوص تاکید می کند:

«لایُقیم أمرُ الله إلاّ مَن لا یُصانِع »

امر خدا را هرگز نمی‌تواند اقامه كند جز كسی كه اهل سازش و زد و بند با مفسدان و دشمنان نباشد»

منکر : روحیه اشرافی گری

اگر می‌خواهیم دچار سرنوشت اشرافی‌گری نشویم، باید هشدارهای رهبر معظم انقلاب را جدی بگیریم، رهبر معظم انقلاب در سخنرانی اخیرشان به مسئولان هشدار دادند:

« جلوی این فسادها و این زیاده‌خواهی‌ها و زیاده‌خوری‌ها و این حقوقهای گزاف را بگیرید، بایستی فراگیر و دنبال شود، باید رها نشود.جلوی اشرافی‌گری باید گرفته بشود ۱۳۹۵/۰۵/۱۱»

رهبر معظم انقلاب سال‌ها قبل از این نیز به پدران معنوی این قوم اشرافی هشدار داده بودند: «مگر مردم کورند؟. آقایان! مگر مردم نمى‌بینند که ما چگونه زندگى مى‌کنیم؟ از آیه‌ شریفه: «و اذا اردنا ان نهلک قریة امرنا مترفیها ففسقوا فیها» بترسیم. اندازه نگه‌ دارید. اینها ما را از مردم دور مى‌کند. مردم رودربایستى ندارند؛ خدا هم با کسى رودربایستى ندارد-۲۳ مرداد ۱۳۷۰»

علی (ع) در برابر اشرافی گری

در آن هنگام که به حضرت خبر می رسد که استاندارش در بصره به یک مهمانی اشرافی دعوت شده و بر سر سفره رنگینی نشسته است، برمی آشوبد و استاندار را مورد سرزنش قرار می دهد و می فرماید:

«ای پسر حنیف! به من خبر رسید که برسر سفره ای رنگارنگ دعوت شدی و شتابان سوی آن رفتی و گمان نمی کردم که به مهمانی عده ای بروی (و با آنان همساز شوی) که مستمندان و نیازمندان را از خود می رانند و اشراف و اغنیاء را به خود می خوانند... . ای پسر حنیف! بدان که امام و رهبر تو از دنیای خود چیزی جز دو پاره لباس و دو قرص نان برنگزیند. البته بدان که نه تو و نه هیچ احدی نای چنین زندگی را ندارید ولکن مرا با پرهیزکاری و پاکدامنی و تلاش و کوشش یاری کنید... .»

این کلام امام علیه السلام مشعل فروزانی است که رهروان راستین هدایت را به مکه سعادت می رساند.

باشد که از آمرین به معروف و ناهی از منکر باشیم. انشاالله

سازمان بسیج فرهنگیان استان فارس

نام:
ایمیل:
* نظر: