پوشش و حجاب در آیین مسیحیت

پوشش و عفت در دین مسیحیت:
در آیین مسیحیت، پوشش اهمیت زیادی داشته و زنان معتقد به حضرت عیسی(عليه‌السلام) می‌كوشیدند مانند حضرت مریم(سلام‌الله‌علیها) موی خود را بپوشانند و باحجاب وارد جامعه شوند. نقاشان مسیحی‌ ـ به خصوص نقاشان قدیمی‌ ـ تصویر حضرت مریم(سلام‌الله‌علیها) را با پوشش و حجاب كامل می‌كشیدند‌. هم‌چنین از گذشته تا زمان حاضر، زنان راهبه و قدیس، یكی از كامل‌ترین حجاب‌ها را انتخاب كرده‌اند‌. این امر نشان می‌دهد كه از نظر آنان‌، داشتن حجاب‌، به دین‌داری نزدیك‌تر و در پیش‌گاه خدا پسندیده‌تر است.

مسیحیت، نه تنها احكام شریعت یهود در مورد حجاب را تغییر نداد، بلكه قوانین شدید آن را استمرار بخشید و در برخی موارد، گام را فراتر نهاد و با سخت‏‌گیری بیشتری، وجوب حجاب را مطرح ساخت؛ زیرا در شریعت یهود، تشكیل خانواده و ازدواج امری مقدس شمرده می‌‏شد و طبق نوشته ویل دورانت، در سن بیست سالگی اجباری بود.[1] بنابراین مسیحیت، برای از بین بردن زمینه هرگونه تحریك، زنان را به صورت شدیدتری به رعایت كامل پوشش و دوری از هرگونه آرایش و تزیین فراخواند.
در متون تاریخی، چادر و روبند، برای همگان -حتّی برای زنان اشراف- ضروری بود. در اعیاد نیز، كسی آن را كنار نمی‌‏گذاشت؛ بلكه با طلا و نقره و پارچه‌‏های زربافت آن را تزیین می‌‏نمودند و حتّی برای تفریح نیز با حجب و حیای كامل در مجالس انس یا گردش‌‏هایی دور از چشم نامحرمان، شركت می‏‌جستند.[2]

انجیل در موارد فراوان، بر وجوب حجاب و پوشش تأكید و پیروانش را به تنزّه از اِعمال شهوت و عفاف فراخوانده است. در عهد جدید می‌‏خوانیم: «هم‌چنین زنان پیر در سیرت متقی باشند و نه غیبت‌‏گو و نه بنده شراب زیاده؛ بلكه معلمات تعلیم نیكو* تا زنان جوان را خِرَد بیاموزند كه شوهردوست و فرزنددوست باشند* و خرداندیش، عفیفه، خانه‌‏نشین، نیكو و مطیع شوهران خود كه مبادا كلام خدا متهم شود».[3]

علاوه بر این، «عهد جدید» نیز لزوم پوشاندن موی سر، به ویژه در مراسم عبادی[4] لزوم سكوت به ویژه در كلیسا[5]باوقار و امین بودن زن[6] و نهی از نگاه ناپاك به بیگانگان را خاطرنشان ساخته، می‏‌گوید: «كسی كه به زنی نظر شهوت اندازد، همان دم، در دل خود با او زنا كرده است، پس اگر چشم راستت، تو را بلغزاند، قلعش كن و از خود دور انداز؛ زیرا تو را بهتر آن است كه عضوی از اعضایت تباه گردد، از آن‌كه تمام بدنت در جهنم افكنده شود».[6]

دستورات دینی پاپ‏ه‌ای مسیحی، كه بر اساس آن، پوشاندن صورت الزامی و تزیین موی سر و آرایش آن و تنظیم آن‌ها در آیینه و سوراخ كردن گوش‌‏ها و آویختن گلوبند، خلخال، طلا و دست‌بند قیمتی، رنگ نمودن مو و تغییر صورت ظاهری ممنوع بود، شدت بیشتری را نشان می‌‏دهد.[7] در مورد سیره عملی زنان مسیحی، گفته شده: «دین مسیحی، برای زن، خِمار را باقی نهاد. وقتی وارد اروپا شد، آن را نیكو شمرد. زن‏‌ها در كوچه و وقت نماز، خمار داشتند، در قرون وسطا، خصوصاً قرن نهم، خمار رواج داشت، آستین خمار، شانه زن را پوشانده، تقریباً به زمین می‏‌رسید. این عادت تا قرن سیزدهم باقی بود».[8]

هنگام ظهور حضرت عیسی(علیه‌السلام) در فلسطین‌، اروپا در شرك و بت‌پرستی بود‌. مردم گرفتار آداب‌ و رسوم مشركانه بودند و زنان آن‌ها معمولاً موی خود را نمی‌پوشاندند‌. اما با آمدن مسیحیت به اروپا و گسترش تعالیم دین مسیح، پوشیدن موی سر نیز در میان زنان گسترش یافت‌. «ویل دورانت» در مورد سیره عملی زنان مسیحی چنین می‏‌نویسد: «ساق پای زنان چیزی نبود كه در ملأ عام و یا رایگان به چشم خورد.... لباس بانوان در مجالس تورنه، موضوع مهمّی برای روحانیون بود كه كاردینال‌‏ها، درازی جامه‏‌های خواتین را معین می‏‌كردند. هنگامی كه كشیشان چادر و روبند را یكی از اركان اخلاقیات عیسوی دانستند، به دستور زن‏‌ها، چادرها را از مشمش ظریف و حریر زربفت ساختند.... تصویرهایی كه از پوشاك مسیحیان و زنان اروپا به جا مانده، به روشنی حجاب كامل زنان را نشان می‌‏دهد».[9]

در مسیحیت حجاب امری معمول و مورد تأیید است. مسیحیت نه تنها احكام شریعت یهود در مورد حجاب را تغییر نداد، بلكه قدمی فراتر از آن نهاد؛ زیرا در شریعت یهود تشكیل خانواده و ازدواج امری مقدس شمرده می‌شد. اما در مسیحیت، تجرد مقدس شمرده شد؛ از‌ این‌رو، برای از بین بردن زمینه تحریك و تهییج جنسی، زنان به رعایت عفت كامل و دوری از هرگونه آرایش، به صورت شدیدتری فراخوانده شدند. البته در تعالیم مسیحیت تأكید بیشتر بر ترك عموم لذات دنیوی و از بین بردن شهوت است؛ از این‌رو، رهبانیت در قرن 4 و 5 در این آیین به وجود آمد. زنان راهبه مسیحی با رعایت عفت كامل و حجاب، مشغول خدمت به مردم شدند. در انجیل بر وجوب حجاب و پوشش تأكید و پیروانش را به تنزّه از اِعمال شهوت و عفاف فراخوانده است. در انجیل می‌‏خوانیم: «زنان جوان خِرد‌اندیش، عفیفه، خانه‏‌نشین، نیكو و مطیع شوهران خود باشند. دستورات دینی پاپ‏ه و كاردینال‏‌های مسیحی كه براساس آن، پوشاندن صورت الزامی و تزیین موی سر و آرایش آن و تنظیم آن‌ها در آیینه و سوراخ كردن گوش‏‌ها و آویختن گلوبند، خلخال، طلا و دست‌بند قیمتی، رنگ كردن مو و تغییر صورت ظاهری ممنوع بود».[10]
.......................................................................................................

جهت مطالعه به کتب زیر مراجعه کنید:
1. علی محمدی آشنانی/ حجاب در ادیان الهی.
2. زهره‌سادات موسوی/ عفاف و حجاب دراديان الهی.

پی‌نوشت
[1]. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج 1، ص 439.
[2]. محمدی آشنانی، علی، حجاب در ادیان الاهی،ص165
[3]. عهد جدید، رساله پولس بتیطس، باب دوم، فقره 1 ـ 6.
[4]. رساله اول پولس رسول به فرنتیان، باب یازدهم، فقره 1 ـ 6.
[5]. باب چهاردهم، فقره 34 ـ 36.
[6]. رساله پولس رسول به تیموناوءس، باب سوم، فقره 11.
[7]. انجیل متی، باب اول، فقره 28 ـ 30؛ باب هجدهم، فقره 8 ـ 10.
[8]. انجیل رساله پطرُس رسول باب سوم فقره 1 ـ 6.
[9]. احمد مهذب، زن وآزادی، ص65.
[10]. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج 13، ص 498 ـ 500.