طلبه و روحاني بايد پاسخگوي همة سؤالات ديني مردم باشد.
علوم ديني و حوزوي مثل بقيه علوم پايه و انساني و.. بسيار گسترده و تخصصي شده است. امروزه حتي حرفه ها هم تخصصي شده است قبلا بنا همه کارهاي مرتبط با ساختمان را انجام مي داد الان همين حرفه بيش از ده تخصص دارد. همه طلاب دروس عمومي حوزه را مي خوانند ولي عده اي از ايشان با ادامه تحصيل در رشته هاي مختلف تخصص مي گيرند، طلاب در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، دارالحديث، مؤسسه امام صادق، دانشکده باقرالعلوم، مرکز تخصصي مهدويت، مرکز تخصصي شيعه شناسي، مرکز تخصصي اديان و مذاهب و. تخصصي تاريخ، و.... رشته هاي تخصصي مورد علاقه خود را تا سطح دکترا دنبال مي کنند. بنابراين اگر از طلاب سؤال شود و نياز به تخصص باشد آنها به مراکز و روحانيون متخصص آن رشته «ارجاع» مي دهند. مثل پزشک عمومي که در وقت لازم به متخصص ارجاع مي دهد.
برخي در شوخي افراط مي کنند و مجوز کارشان را شوخي يک عالم ديني قرار مي دهند.
برخي از کل زندگي يک عالم چند شوخي شنيده اند بدون در نظر گرفتن تهجد، شب زنده داري، تلاش هاي علمي و تأليفان او فقط شوخي او را بهانه مي کنند و در شوخي کردن افراط مي کنند. يک عالم هم معصوم نيست ممکن است شوخي اي کرده باشد و بعد هم خود را ملامت کرده که مثلا اين کارم اخلاقي نيست. بنابراين بايد در شوخي اخلاق اسلامي و ادب را نگه داريم. برخي تصور مي کنند اگر شوخي زيادي بکنند بهتر مي توانند افراد را جذب کنند. بله شوخي در تبليغ اثر بخش است ولي به شرطي که اين شوخي شخصيت معنوي مبلغ را تخريب نکند و او را از نگاه متدينان نيندازد.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
