در مبحث پیشین پیرامون عواملی که می توانند باعث ایجاد غرور شوند بحث کردیم؛از جمله این عوامل غرور و تکبر در داشتن علم و دانش بود که گفتیم کسی که علم اندکی کسب می کند نباید به خاطر کسب این علم و دانش اندک خودش را گم کند و دچار غرور و تکبر شود،دیگری تکبر در عبادت و بندگی خداوند بود که گفتیم کسی که خداوند را اطاعت و بندگی می کند و به انجام اعمال واجب و مستحب یومیه خود می پردازد نبایستی خود را در جایگاه های بسیار بالا در نظر بگیرد و به خود تلقین کند که بنده لایق و شایسته خداوند است،دیگر اینکه اصل و نسب و ریشه خانوادگی را مورد بررسی قرار دادیم و گفتیم داشتن اصل و نسب و ریشه خانوادگی و یا زندگی در شهر یا استان خاصی مایه افتخار و غرور نیست و در آخر قدرت و شجاعت بود که گفتیم هرکس دارای قدرت و شجاعت بالایی است باید بداند که این قدرت و شجاعت ماندگار نیست و تنها خداوند است که دارای قدرت و شجاعت بی انتهاست.
یکی دیگر از عواملی که باعث ایجاد این صفت نامناسب در انسان می شود «حکومت کردن و سلطنت» است؛بعضی ها هستند به پست ویا مسئولیتی نائل می شوند و یا شخصی است که مدیر مدرسه ایی شده است،طوری رفتار و برخورد می کند و برای خود حساب باز می کند که گویی رئیس جمهور شده است!
امام خمینی رحمه الله علیه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بود و همیشه می فرمود:
«به من خدمتگذار بگویید بهتر از آن است که رهبر بگویید.»
بایستی بدانیم این دنیای مادیاتی کم ارزش تر و دون تر از آن است که بخواهیم در آن خود را برتر و بالاتر از دیگری بگیریم و یا به دیگران فخر بفروشیم،بایستی غرور و تکبر را کنار گذاشته و به این دنیای فانی پشت کنیم؛امام علی علیه السلام در خطبه سوم نهج البلاغه می فرمایند:
«ولالفیتم دنیاکم هذه ازهد عندی من عفطه عنز ... »
به معنی : وشما فهمیده اید که این دنیای شما از آب بینی بز،پیش من بی ارزشتر است.
و نیز در خطبه ایی دیگر می فرماید: «به خدا سوگند این دنیای شما پیش من بی ارزش تر از استخوان خوکی است که در دست یک جذامی می باشد.»
از این دو خطبه می توان فهمید که دنیا بسیار بی ارزش تر از آن است که بخواهیم خود را گم کنیم و یا نسبت به اطرافیانمان فخر بفروشیم و تکبر داشته باشیم؛هیچکدام از مقام ها و پست ها ماندگار نیست و آنچه که باقی می ماند « تقوا » است.
انتهای پیام/224224
منبع:سازمان بسیج طلاب فارس
