تیتراژ آقای تیتر!

به گفته خودش 15 یا 16 سال داشت که برای بیان احساس شروع کرد به سرودن یک شعر درباره زلزله‌ای که در یکی از روستاهای خراسان، خرابی زیادی به بار آورد و عده زیادی هم کشته شدند.

سال 1349 دیپلم گرفت و وقتی برای بار دوم در کنکور دانشگاه شرکت کرد، در دو رشته زبان و ادبیات انگلیسی و روزنامه‌نگاری دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی قبول شد و روزنامه‌نگاری را انتخاب کرد.

قبل از دانشگاه در یک گروه تحقیقاتی که همان زمان تشکیل شد و قرار بود مطالب روزنامه کیهان را از سال شروع این روزنامه (1321) تا سال (1349) به صورت کوتاه و خلاصه چاپ و منتشر کند، مشغول به کار و خلاصه کردن سرمقاله‌ها برعهده او گذاشته شده بود که به گفته خودش این دوره خیلی به وی کمک کرد؛ چرا که در باز شدن ذهنیت روزنامه‌نگارانه و راه افتادن قلمش بسیار موثر بود.

درست بعد از اتمام آن دوره (1351) موسسه کیهان تصمیم به چاپ نشریه‌ای برای دو قاره (آمریکا و اروپا) گرفت و قرار شد کیهان هوایی را همان گروه تحقیقاتی دربیاورد. همان سال اولین شماره آن به سردبیری حسین عدل با همکاری سایر اعضا درآمد و قندی معاون سردبیر شد و علاوه بر آن، مسوولیت بخش سیاسی نشریه نیز به عهده او گذاشته شد.

اولین نوشته‌های حرفه‌یی‌اش مثل خبر، گزارش و مقاله برای نشریه کیهان هوایی بود. کار و مسوولیتش در کیهان هوایی ادامه داشت تا این‌که به وی گفته شد می‌تواند در خود کیهان هم کمک کند.

پس از این جریان او بعدازظهرها به تحریریه روزنامه کیهان می‌رفت و مدتی در قسمت شهرستانها، زمانی در بخش فرهنگی، بعد اقتصادی و... این رویه ادامه داشت تا زمان خدمتش فرا رسید (1354) پس از آن دوباره به کیهان برگشت.

سال 56 بعد از اتمام دوره خدمت به آمریکا رفت و در رشته مدیریت بین‌الملل، کارشناسی ارشد گرفت و سال 58 برگشت ایران و البته به کیهان هوایی تا سال 1372.

بعد از بازگشت به ایران در روزنامه‌های کیهان، ابرار، اخبار، انتخاب،... و بالاخره جام‌جم در سمت‌های مختلفی مشغول به کار نویسندگی و ایفای مسوولیت شد.

اولین مطلبی که وی نوشته، سرمقاله‌ای بود درباره روابط ایران و هند که برای کیهان هوایی نوشت (1351).

از جمله آثار قندی به کتاب روزنامه نگاری نوین، مقاله نویسی در مطبوعات می‌توان اشاره کرد، ‌کتاب روزنامه‌نگاری تخصصی هم حاصل چندین سال تدریس و تجربه حرفه‌یی اوست که گام مؤثری در درک پایه‌ای و مقدماتی از مطبوعات تخصصی، نحوه انتشار و فعالیت ثمربخش برای دانش‌پژوهان ارتباطات و بخصوص روزنامه‌نگاران است.

این کتاب دربرگیرنده تاریخچه‌ای از مطبوعات تخصصی در جهان و ایران، گستره معنایی اینگونه مطبوعات، شکل، قالب‌ها و محتوای موجود در زمینه روزنامه‌نگاری و انتشار نشریه است.

قندی به‌دنبال برآورده شدن دو هدف این کتاب را تألیف کرده است، نخست ارتقاء دانش تخصصی روزنامه‌نگاران و دوم توجه بیش از پیش به مقوله اقتصاد نشریات به‌عنوان یکی از عوامل ماندگاری مطبوعات.

اما تخیل در روزنامه‌نگاری: شش گزارش و یک سفرنامه هم حاصل تجربیات حسین قندی است که درباره نقش تخیل، ذهنیت داستان پردازانه و خلاقیت ذهنی در روزنامه‌نگاری سخن گفته و بر آن است تا فنون پرورش خلاقیت ذهنی و تخیل را آموزش دهد. هم‌چنین نمونه‌هایی عینی از روزنامه‌نگاری متخیل از مطبوعات جهان و گزارش‌های نویسنده در کتاب درج شده است.

مقالات ادبیات مطبوعات، عامل وحدت ملی،آموزش روزنامه‌نگاری، علم و تجربه؛ واژه و تصویر را باید شناخت، فراسوی مرزها و ثانیه‌ها، کاریکاتورهای خبری هم از جمله آثار قندی عنوان شده است.

ویژه‌ترین مهارت حسین قندی را در انتخاب تیترهای مناسب برای مطالب مطبوعاتی می‌دانند.