يکشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۴۰۳
۰۸:۱۵:۰۱
گزارش
آبخیزداری و منابع طبیعی مرودشت
در سالیان گذشته شاهد بودیم که از آب و خاک استان فارس بارها نذری داده اند، کارخانه های مهم این استان تعطیل شده اند اما جز نامه نگاری و هورا کشیدن و ماشاالله گفتن به نطق های آتشین نماینده ها چه اتفاقی افتاده است؟
به گزارش بسیج مهندسین فارس به نقل ز شیرازه،
آیا آدم مسئولیت پذیری هستید؟! یعنی حاضرید بخاطر انجام تمام و کمال و
صادقانه مسئولیتی که به دوش شماست به آب و آتش بزنید؟ اگر جواب مثبت است
الحمدالله. اما اگر می خواهید بدانید که مسئولان بی مسئولیت هم بسیارند،
نوشتار زیر را بخوانید.
اوایل سال های دهه 50، رژیم سابق چند کارخانه در شیراز ساخت؛ از جمله، صنایع الکترونیک (صاشیراز). پس از انقلاب، تغییر و توسعه آن چنانی در این کارخانه رخ نداد و آمریکائی ها سازنده آن، چون فقط دنبال فروش محصول بودند، نگذاشتند «صاشیراز» توسعه تکنولوژیک پیدا کند.
از طرفی رژیم بعث عراق را تحریک کردند تا کارخانجات مهم شیراز از جمله صنایع الکترونیک را بمباران کند. صدام 22 بهمن سال 66 اینجا را بمباران کرد که 20 نفر هم شهید شدند.
بعد از جنگ هم این کارخانه چون جزء صنایع مادر محسوب نمی شد، تقویت نشد و چندان توسعه نیافت. البته باید موضوع تحریم را هم به عدم رشد صنایع این چنینی اضافه کرد. تحریم هایی که از طرف آمریکائی ها اعمال می شد ولی هیچگاه به زبان آورده نمی شد. اما با تلاش متخصصان و جوانان باانگیزه، صنایع الکترونیک شیراز قد علم کرد و علاوه بر تولید برخی نیازمندی های نیروهای مسلح، به تولید محصولات الکترونیکی و لیزری هم روی آورد. زحمات متخصصان متعهد این صنعت در شیراز به بار نشست و قطب بودن شیراز در صنعت الکترونیک به سر زبان ها افتاد و این عنوان، زینت بخش سخنرانی هر مسئولی در توصیف شهر شیراز شد.
با گذشت زمان، گرایشات محلی و دامن زدن به قومیت و محلیت ها بسیار شد و دولت های مختلف در راستای حفظ صنایع موجود فارس تلاش نکردند و تجهیزات آماده خریدند. از طرفی تلقی نادرستی در نزد دولتمردان وجود داشت که گمان می‌کردند شیراز مورد توجه رژیم قبل بوده و برخوردار است و بودجه ها را به جاهای دیگر سرازیر کردند تا صنایع شیراز از جمله (صاشیراز) تنها با اتکا به جوانان متخصص خود به راهش ادامه دهد.
همه این ها در کنار ضعف مدیریت، باعث شد تا فشار ها بر وزارت دفاع برای انتقال این صنعت به استان های دیگر روزافزون شود. تا این که بالاخره اصفهانی ها موفق شدند قسمت های بزرگی از شرکت «صا شیراز» را به شهر خود منتقل کنند.
با گذشت چند سال از آن روزها، چون مسئولین فارس، تعهد چندانی به حفظ داشته های این استان از خود نشان نداده و نمی دهند، مسئولین اصفهانی با فرصت طلبی بار دیگر می خواهد یک قسمت مهم «صاشیراز»(لیزر و اپتیک) را از این کارخانه جدا کنند و به دیار زاینده رود منتقل کنند.
البته این خبر برای برخی مسئولین فارس چندان ناگوار نیست! چرا که سال گذشته دولت زنجان را قطب الکترونیک معرفی کرد، اما صدایی از استان فارسی ها که داعیه دار این موضوع هستند بلند نشد. این سکوت ادامه یافت تا احمدی اسناندار فارس، 5 اردیبهشت ماه امسال گفت: «در خصوص جلوگیری از خروج بخشی از صنایع الکترونیک از شیراز، گفت: این خبر صحت دارد و من در زمانیکه اطلاع پیدا کردم نامه اعتراضی خود را نیز به تهران فرستادم و امیدوارم در این سفر بتوانیم از خروج بخش اپتیک صنایع الکترونیک و انتقال آن به اصفهان جلوگیری کنیم».
جعفر قادری به عنوان دومین مسئول به این خبر این گونه واکنش نشان داد. وی در 30اردیبهشت در قالب تذکر شفاهی گفت: «در بحث انتقال صنایع الکترونیک شیراز به مراکز استان‌های دیگر از جمله تهران مطرح است با توجه به تجربه‌های تلخ گذشته مخالف این انتقال هستیم».
ضرقام صادقی نماینده شیراز هم درنطق چند روز پیش خود در مجلس گفت: چنانچه زمزمه جابجایی واحدهایی از صنایع الکترونیک از جمله لیزر اوپتیک از طریق وزارت دفاع مطرح شود وزیر را استیضاح می کنیم.
محمدرضا رضایی نماینده جهرم و رئیس مجمع نمایندگان فارس هم در گفتگو با روزنامه خبرجنوب گفت: «به رئیس جمهور در خصوص این موضوع اعتراض کردیم اما جوابی نگرفتیم! وزیر دفاع را به مجمع فراخواندیم تا پاسخگو باشد اما اگر انتقال صورت گرفت او را استیضاح می کنیم».
با این همه، این انتقال در حالی رخ می دهد که مسئولینی همچون واعظی و جهانگیری وزیر ارتباطات و معاون رئیس جمهور در ماه های اخیر بر توسعه صنایع الکترونیک شیراز و قطب بودن شیراز در موضوع الکترونیک تاکید کرده بودند.
سوال اینجاست، آیا نطق های آتشین مجلسی ها (که بعضا از سطح یک خط و نشان کشیدن ساده تجاوز نمی کند) در کنار موضع منفعلانه شخص اول دولت در فارس (که می گوید نامه نگاری کرده و امیدوار است جلو این انتقال را بگیرد) می تواند مانع از این انتقال شود؟
در سالیان گذشته شاهد بودیم که از آب و خاک استان فارس بارها نذری داده اند، کارخانه های مهم این استان تعطیل شده اند اما جز نامه نگاری و هورا کشیدن و ماشاالله گفتن به نطق های آتشین نماینده ها چه اتفاقی افتاده است؟
واقعیت این است که سیاست ماشاالله و ان شاء الله جواب نمی دهد. باید کاری کرد. آقایان مسئولین نگذارید اندک رگ های حیات این استان بخشکد.
اوایل سال های دهه 50، رژیم سابق چند کارخانه در شیراز ساخت؛ از جمله، صنایع الکترونیک (صاشیراز). پس از انقلاب، تغییر و توسعه آن چنانی در این کارخانه رخ نداد و آمریکائی ها سازنده آن، چون فقط دنبال فروش محصول بودند، نگذاشتند «صاشیراز» توسعه تکنولوژیک پیدا کند.
از طرفی رژیم بعث عراق را تحریک کردند تا کارخانجات مهم شیراز از جمله صنایع الکترونیک را بمباران کند. صدام 22 بهمن سال 66 اینجا را بمباران کرد که 20 نفر هم شهید شدند.
بعد از جنگ هم این کارخانه چون جزء صنایع مادر محسوب نمی شد، تقویت نشد و چندان توسعه نیافت. البته باید موضوع تحریم را هم به عدم رشد صنایع این چنینی اضافه کرد. تحریم هایی که از طرف آمریکائی ها اعمال می شد ولی هیچگاه به زبان آورده نمی شد. اما با تلاش متخصصان و جوانان باانگیزه، صنایع الکترونیک شیراز قد علم کرد و علاوه بر تولید برخی نیازمندی های نیروهای مسلح، به تولید محصولات الکترونیکی و لیزری هم روی آورد. زحمات متخصصان متعهد این صنعت در شیراز به بار نشست و قطب بودن شیراز در صنعت الکترونیک به سر زبان ها افتاد و این عنوان، زینت بخش سخنرانی هر مسئولی در توصیف شهر شیراز شد.
با گذشت زمان، گرایشات محلی و دامن زدن به قومیت و محلیت ها بسیار شد و دولت های مختلف در راستای حفظ صنایع موجود فارس تلاش نکردند و تجهیزات آماده خریدند. از طرفی تلقی نادرستی در نزد دولتمردان وجود داشت که گمان می‌کردند شیراز مورد توجه رژیم قبل بوده و برخوردار است و بودجه ها را به جاهای دیگر سرازیر کردند تا صنایع شیراز از جمله (صاشیراز) تنها با اتکا به جوانان متخصص خود به راهش ادامه دهد.
همه این ها در کنار ضعف مدیریت، باعث شد تا فشار ها بر وزارت دفاع برای انتقال این صنعت به استان های دیگر روزافزون شود. تا این که بالاخره اصفهانی ها موفق شدند قسمت های بزرگی از شرکت «صا شیراز» را به شهر خود منتقل کنند.
با گذشت چند سال از آن روزها، چون مسئولین فارس، تعهد چندانی به حفظ داشته های این استان از خود نشان نداده و نمی دهند، مسئولین اصفهانی با فرصت طلبی بار دیگر می خواهد یک قسمت مهم «صاشیراز»(لیزر و اپتیک) را از این کارخانه جدا کنند و به دیار زاینده رود منتقل کنند.
البته این خبر برای برخی مسئولین فارس چندان ناگوار نیست! چرا که سال گذشته دولت زنجان را قطب الکترونیک معرفی کرد، اما صدایی از استان فارسی ها که داعیه دار این موضوع هستند بلند نشد. این سکوت ادامه یافت تا احمدی اسناندار فارس، 5 اردیبهشت ماه امسال گفت: «در خصوص جلوگیری از خروج بخشی از صنایع الکترونیک از شیراز، گفت: این خبر صحت دارد و من در زمانیکه اطلاع پیدا کردم نامه اعتراضی خود را نیز به تهران فرستادم و امیدوارم در این سفر بتوانیم از خروج بخش اپتیک صنایع الکترونیک و انتقال آن به اصفهان جلوگیری کنیم».
جعفر قادری به عنوان دومین مسئول به این خبر این گونه واکنش نشان داد. وی در 30اردیبهشت در قالب تذکر شفاهی گفت: «در بحث انتقال صنایع الکترونیک شیراز به مراکز استان‌های دیگر از جمله تهران مطرح است با توجه به تجربه‌های تلخ گذشته مخالف این انتقال هستیم».
ضرقام صادقی نماینده شیراز هم درنطق چند روز پیش خود در مجلس گفت: چنانچه زمزمه جابجایی واحدهایی از صنایع الکترونیک از جمله لیزر اوپتیک از طریق وزارت دفاع مطرح شود وزیر را استیضاح می کنیم.
محمدرضا رضایی نماینده جهرم و رئیس مجمع نمایندگان فارس هم در گفتگو با روزنامه خبرجنوب گفت: «به رئیس جمهور در خصوص این موضوع اعتراض کردیم اما جوابی نگرفتیم! وزیر دفاع را به مجمع فراخواندیم تا پاسخگو باشد اما اگر انتقال صورت گرفت او را استیضاح می کنیم».
با این همه، این انتقال در حالی رخ می دهد که مسئولینی همچون واعظی و جهانگیری وزیر ارتباطات و معاون رئیس جمهور در ماه های اخیر بر توسعه صنایع الکترونیک شیراز و قطب بودن شیراز در موضوع الکترونیک تاکید کرده بودند.
سوال اینجاست، آیا نطق های آتشین مجلسی ها (که بعضا از سطح یک خط و نشان کشیدن ساده تجاوز نمی کند) در کنار موضع منفعلانه شخص اول دولت در فارس (که می گوید نامه نگاری کرده و امیدوار است جلو این انتقال را بگیرد) می تواند مانع از این انتقال شود؟
در سالیان گذشته شاهد بودیم که از آب و خاک استان فارس بارها نذری داده اند، کارخانه های مهم این استان تعطیل شده اند اما جز نامه نگاری و هورا کشیدن و ماشاالله گفتن به نطق های آتشین نماینده ها چه اتفاقی افتاده است؟
واقعیت این است که سیاست ماشاالله و ان شاء الله جواب نمی دهد. باید کاری کرد. آقایان مسئولین نگذارید اندک رگ های حیات این استان بخشکد.
مطالب مرتبط
