- بسیج رسانه شیراز منتخب جشنواره مالک اشتر سپاه فجر فارس شد
- آیین تجلیل از خبرنگاران حوزه سپاه وبسیج
- عزاداری خبرنگاران، عکاسان خبری، اصحاب رسانه وفعالان فضای مجازی فارس در شب هفتم محرم
- ایمان بدون معرفت فاقد ارزش است/ رسانه مروج عمل به فریضتین باشد
- فراخوان سومین جشنواره رسانهای ابوذر استان فارس اعلام شد
- همکاری مسئولان و رسانه ها باعث کاهش مشکلات جامعه می شود
- بدون خبرنگار لحظه ها ماندگار نمی شود
انتصاب رضا جاویدی به عنوان دبیراجرایی ستاد بزرگداشت چهلمین سالگرد دفاع مقدس فارس
حضرت آیت الله خامنه‌ای با اشاره به بزرگواری و محبت مردم عراق در پذیرایی از زائران اربعین، به کسانی که توفیق حضور در این حرکت پر معنا و پر مغز را پیدا کرده‌اند، توصیه کردند این فرصت را مغتنم بشمارند و افزودند: ما نیز از دور به حال زائران اربعین غبطه می‌خوریم و آرزو می‌کنیم ای کاش همراه شما بودیم. رهبر معظم انقلاب اسلامی، فرصت ارتباط معنوی و عاشقانه با خاندان پیامبر اکرم(ص) و زیارت این عناصر ممتاز، برجسته، نورانی و ملکوتی را از امتیازات تفکر شیعی در میان فرق اسلامی دانستند و گفتند: حرکت عظیم مردم از ایران و سایر کشورهای جهان برای حضور در راهپیمایی اربعین، جلوه‌ای از ویژگی های برجسته مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام است که در آن، هم «ایمان، اعتقاد قلبی و باورهای راستین» موج می‌زند هم «عشق و محبت». ایشان همچنین زائران اربعین را به رعایت ضوابط و مقررات توصیه و تأکید کردند: دولت در خصوص خروج از کشور مقرراتی معین کرده که حتماً باید مراعات شود و حرکت خارج از این ضوابط مطلوب نیست.
محمد عسلی
شور حسینی کجا، نور حسینی کجا؟
روایت تاریخ نهضت عاشورا از هر زبان و در هر زمان حزن‌آور است، گویی حماسه‌ای است که در همه زمان‌ها و زبان‌ها اتفاق می‌افتد و با ذهن و زبان آدمی رابطه‌ای عاطفی برقرار می‌کند و تا به خود آیی اشک است که سرازیر می‌شود از چشمانی که با دل قرابتی نزدیک دارند.
به قول باباطاهر:
«ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند، دل کند یاد…»
حماسه عاشورا را نه گذشتگان دیدند و نه امروزیان، چرا که در جریان آن حماسه همه شهید شدند جز هر آنکس که از اهل‌بیت امام (ع) و همراهان ناتوان از جنگ نظامی شاهد بودند از جمله امام زین‌العابدین (ع) و حضرت زینب (س) خواهر امام حسین (ع) که به حق خواهری کرد و خود نهضتی دیگر بود.
و اما بعد.
اینک پس از گذشت قرن‌ها از واقعه عاشورای حسینی، به هر سالگرد، شور و احساس حسینی،دل مردمان شیعه سراسر جهان را فرا می‌گیرد و رایحه دل‌انگیز آزادیخواهی و ظلم‌ستیزی با دلنوشته‌ها و شعارها، کوچه و خیابان‌ها و کوی و برزن‌ها را پر می‌کند که روز شهادت و چهلمین روز پس از آن امام همام (ع) و یارانش اوج عزاداری و ابراز محبت دوستداران را به نمایش می‌گذارد.
این شور حسینی که محرک آن نیروی فطری عدالت‌طلبی، ظلم‌ستیزی و آزادیخواهی است ریشه در خداباوری دارد که جوششی درونی و مخلصانه است.
لیکن این شور حسینی کجا و آن نور حسینی کجا؟
که اگر پرتویی از آن نور بر دل‌ها می‌تابید، زندگی و حیات ما شیعیان رنگ و بویی حسینی‌تر می‌داشت و باری از گناه بر دوشمان سنگینی نمی‌کرد.
آن قدرت و نیروی معنوی که در آن نور الهی تجلی یافته بود و در فراز مظلومیت و جهاد رؤیت می‌شد و می‌گفت: «و ما رأیت الا جمیلا» هر چند بالاترین احساسات را در نمایش و نماد حق‌طلبی داشت، اما نیروی محرک آن عقلانیت و دین‌باوری بود. نیرویی که از پیامبر اسلام (ص) و امام علی (ع) آن یگانه‌های عصر طلایی اسلام در نهاد امام حسین (ع) به قوت و کمال رسیده بود و شمه‌ای از آن در دل یاران پاکباز آن حضرت روزنه‌ای گشوده بود. چنانکه بارها در زیارت وارث خوانده‌ایم: «یا ابا عبدالله، اشهد انک کنت نوراً فی الاصلاب الشامحه و الارحام المطهره» حال آن نور کجاست؟ و این شور چراست؟
ای کاش پیرایه‌های نچسب که حاشیه بر متن شده‌اند کنار زده شوند تا خورشید پنهان از پس ابزارها بیرون آید و بر چهره گناه‌آلود ما بتابد تا از آزادی درون به آزادی برون رسیم و آن شویم که امام بود.
امامی که بندگی را نه فقط با نماز در زیر تیر باران دشمن به رخ ظالمان کشید، بلکه قداست را بیش از پیش به عبودیت داد تا علم تفاخر و تکبر که ابزار شیطان است و وسیله‌ای در دست دنیاخواران فرو افتد و لوای نماز در فراز آید.
امامی که عقیده پاک خداباوری و عدالتخواهی را با جیفه‌های دنیایی به هیچ روی عوض نکرد و لذتی بالاتر از راستی و درستی را از زندگی انتظار نداشت.
امامی که هر چند بر عقیده خود تا انتهای شهادت پایبند بود، اما یاران را پیام داد که جنگ فردا را لزومی برای همه نمی‌بیند، هر کس می‌خواهد برود از تاریکی شب سود برد تا در معذوریت حجب و حیا قرار نگیرد.
امامی که بند کل تعلقات خود را از دنیا برید و حتی فرزند شیرخواره را هم به مصاف با دشمن آورد تا حجتی برای ستمگران باقی نگذارد و چنگ زد به ریسمان الهی.
راستی آن نور کجاست؟
ای کاش این شور را وسیله‌ای برای کسب آن نور کنیم که بارها خوانده و شنیده و نوشته‌ایم. «ان الحسین، مصباح الهدی و سفینه النجاه»
چراغ هدایت حسینی مدام روشن است. خواه در تاسوعا و عاشورا باشیم، خواه در اربعین و دیگر ایام. کافی است از آن شعله چراغ دل برافروزیم، حسینی بیاندیشیم و حسینی رفتار کنیم. همین
والسلام
وی افزود:همچنین مردم سایر شهرستان های فارس با پای پیاده به سمت حرم شاهچراغ حرکت می کنند و عزاداری یکپارچه مردم فارس و شیراز در روز اربعین حسینی ساعت 9:30 صبح روز اربعین با حضور مردم و هیات های مذهبی در حرم مطهر حضرت احمدبن موسی شاهچراغ(ع) برگزار می شود که شهرداری های مناطق مختلف شیراز با برپایی ایستگاه های صلواتی در طول مسیر از عزاداران پذیرایی می کنند.
خواجه نژادیان اظهارداشت: همه دستگاه ها باید از ظرفیت های خود برای برگزاری باشکوه این برنامه استفاده کنند و این درحالی است که در روز اربعین امسال (11 آذرماه) برای رفاه حال زائران و عزاداران بیش از 30 ایستگاه صلواتی در اطراف حرم مطهر شاهچراغ(ع) برپا می شود.
وی گفت: این عزاداری یکپارچه مردم در روز اربعین حسینی به صورت سینه زنی واحد در شبستان امام خمینی(ره) این حرم مطهر برگزار می شود که نماز ظهر و عصر نیز با حضور مردم و به امامت آیت الله سید علی اصغر دستغیب تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی(ع) اقامه می شود.
همین‌که دل می‌دهی به‌راه، راه خود می‌کشاندت، مسیر پیش رویت باز خواهد شد و دل وصلت می‌کند به جایی که باید؛ تسبیح را میان سبابه و شست می‌گردانی و لب به ذکر معطر می‌کنی و می‌شتابی.
راه طولانی را نمی‌توان با پای ظاهر رفت، خسته می‌شوی و می‌مانی، درد جسم نمی‌گذارد و خستگی باری که برای آسایش تن بر دوش می‌بری، در هر منزلی، متوقفت می‌کند.
راه طولانی، تا مقصد کربلا را باید با دل رفت، دلداده که باشی، درد را نمی‌فهمی، تنها افق را می‌بینی و آن گنبدهای طلایی رنگ و دیگر هیچ. باید عاشق شوی، عشق که باشد سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان، غم به‌دلت نیست، دردی را حس نمی‌کنی، پی کعبه عشقی، پی طواف شش‌گوشه‌ای که آرامت می‌کند.
مقصد کرب و بلاست، سرزمینی که امروز هم مثل سال 61 هجری، سرزمین خون و شهادت است، سرزمینی خدایی که بوی بهشت می‌دهد، تنها با این تفاوت که اگر دیروز 72 تن سمت حسین‌ابن‌علی(ع) بودند، امروز 72 میلیون فدایی پشت سر امام‌شهیدشان به صف، ایستاده‌اند، محکم و استوار.
راه طولانی است و دلدادگان حسین(ع) بیشمار، شمارشان از عدد حاجیان هم بیشتر است، همه در یک حس مشترکند و آن عشق به حسین(ع) و عباس(ع)، عشق به مردانگی، به ایثار، به مبارزه علیه ظلم و تسلیم نشدن در برابر زور و تهدید است.
به کربلا که می‌اندیشی، همه امیدت می‌شود دیدار حرم یار، دلتنگی‌هایت به یکباره عزم سفر را درونت ایجاد می‌کند و جان می‌گیری برای رفتن، با پای پیاده، به شوق حسین(ع) تا ساعتی واگویه‌های دلت را در کنار ضریح شش‌گوشه‌اش نجوا کنی و سبک شوی از این همه غمی که صدرنگی‌های عالم بر دلت انباشت کرده است.
و کربلا مملو از عاشقانی است که نگاه اشکبارشان تنها حرم‌ها را می‌بیند، عاشقانی که در بین‌الحرمین، آسمان را سقف کرده‌اند و تا سحرگاه به عشق‌بازی با معشوق خود مشغول می‌شوند، عاشقانی که دل دریایی هر کدام‌شان با صدای حسین حسین ضرب آهنگ گرفته و خون را به عشق حسین درون رگ‌هایشان می‌فرستد تا وجودشان معطر به یاد او باشد و بس.
به هرکدام‌شان که می‌نگری، جز خلوص بندگی، جز عشق به امام‌شان، جز شوق دیدار یار، هیچ نمی‌یابی و اربعین، روز باشکوه تجدیدمیثاق است، همه آمده‌اند تا عهد ببندند یا عهدشان را تجدید کنند.
اربعین روز وصل شدن است، روز دلدادگی و عشق بازی، روزی که معنای این حدیث قدسی را خوب‌تر می‌توان درک کرد که فرمود: «من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقه و من عشقه قتله و من قتله فعلی دیته و من علی دیته فانا دیته» خداوند فرمود: هر کس مرا طلب کند، مرا می‌یابد و هر که مرا بیابد، مرا می‌شناسد و هر که مرا بشناسد، مرا دوست دارد و هر کسی مرا دوست بدارد، عاشقم می‌شود و هر که عاشقم بشود، عاشقش می‌شوم و هر کس را که عاشقش بشم، او را می‌کشم و هر کس را بکشم، دیه او به گردن من است و هر کس که به گردن من دیه دارد، من خودم دیه او هستم.
امروز و فردا در کربلا حدیث دیگری است، حدیث طلب و طالب، حدیث عشق و عاشق، حدیث حب اهل بیت(ع)، حدیث نزدیک‌تر شدن به خدایی که خون‌بهای عاشقان است.
امروز و فردا کربلا میزبان عاشقانی است که با پای دل، بی‌هیچ پای‌افزاری، به دیدار حرم یار شتافته‌اند و با ذکر یا حسین(ع) یا حسین(ع) همه دقایق و ساعات را می‌گذرانند تا وجودشان از پلشتی پاک شود و آیینه وجودشان از هرچه غبار است پاک شود و در آن عکس رخ یار ببینند و عاشق‌تر، آماده ایثار شوند.
رهسپاران کربلا، امروز و فردا مقیمان کوی عشق هستند و اربعین حسینی روز دیگری است، روزی منحصر بفرد، روزی که برای همه عاشقان حسین(ع) بی‌آن‌که کسی از دین و مسلک‌شان سئوالی بپرسد، جا هست، همه دلدادگان حسین(ع) به‌عنوان برترین نماد ظلم‌ستیزی و ایثار و مردانگی، یکجا، به مقتدای‌شان، عرض ارادت و ادای احترام می‌کنند.
رهسپاران کوی حسین(ع) از شیعه و سنی، مسیحی و یهودی، زرتشتی و ... همه و همه بی‌آن‌که ذره‌ای از اشقیا هراسی داشته باشند، پا به کربلای حسین(ع) گذاشته‌اند تا نشان دهند، حسین(ع) نام ماندگاری است که هیچ‌گاه از تاریخ پاک نخواهد شد.
امروز و فردا اسلام واقعی، اسلام رحمانی در کربلا به تصویر کشیده می‌شود، اسلامی که نمادش اهل بیت(ع) است و حق‌خواهی و ظلم‌ستیزی، اسلامی که همه را از اقصی‌نقاط عالم، به سمت خود کشیده است.
امروز و فردا همه عالم به عینه خواهند دید که چگونه حسین(ع) بعد از 1400 سال، بر قلب‌ها حکومت می‌کند و سبب‌ساز بزرگترین و متحدترین تجمع جهان شده است، مردی که عده‌ای خونریز و تکفیری، 1400 سال قبل به قصد محوش از صفحه‌ی روزگار، کمر به قتلش بستند و او و یارانش را در فجیع‌ترین شکل ممکن، به شهادت رساندند و خانواده‌اش را به اسارت بردند.
امروز و فردا جهان از پنجره واقعیت، اسلام را می‌تواند تماشا کند، اسلام حسینی، مردمانی عاشق حسین(ع) و ماندگاری حماسه‌ای که نقطه عطفی در تاریخ اسلام و جهان است
