جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱۰:۱۶:۳۴
آخرین اخبار
گزارش
صدای جمهور – پیگیری مطالبات مردمی محله بلوار اتحاد شیراز
یادداشت و گفتگو
زهرا خیوه
این مملکت با وجود این همه نفس های گرم و توانمند جوانان چه بی رحمانه است برایش که نگاه های تصمیم گیرندگانش به تغییرات سیاسی واشنگتن باشد یا برای هر قدم از تصمیم گیری ها کلیدِ شکاندنِ قفل تحریم‌ها، تَرَحُم بایدن یا صلح با اتحادیه اروپا باشد.
زهرا خیوه، سردبیر نشریه دانشجویی مشکات پیام نور شیراز طی یادداشتی نوشت:
ایران ما کشوری با ۴۵ میلیون جوانِ زیرِ ۳۰ سال جدای از هر گرایش و عقیده‌ای که هر کس در دل و سر دارد بسیار خسته و رنجور است.
این مملکت با وجود این همه نفس های گرم و توانمند جوانان چه بی رحمانه است برایش که نگاه های تصمیم گیرندگانش به تغییرات سیاسی واشنگتن باشد یا برای هر قدم از تصمیم گیری ها کلیدِ شکاندنِ قفل تحریم‌ها، تَرَحُم بایدن یا صلح با اتحادیه اروپا باشد.
جوان ایرانی خسته از هر نوع تصمیم گیری های سیاسیِ خارجی و جدا از هرگونه تحریم و فشار اقتصادی نیاز به حرکتی دارد که خودش تمامی تصمیم ها باشد و مدارِ ایران بر گِرد او بگردد تا بَر گِرد خارجی ها!
ایران همان جوانِ ایرانیست و حالا این جوان باید به کجا برسد؟! آیا کسی میداند!!؟
دلش نمیخواهد کار داشته باشد؟ دلش نمی خواهد ازدواج کند؟ نمیخواهد فرزندانی داشته باشد یا اصلاً نمی خواهد کشورش را یک سرزمین توسعه یافته ببیند تا یک کشور در حال توسعه؟
به خدا قسم که همه را از بُنِ جان می‌خواهد اما خیلی کارها را نمی‌تواند انجام دهد، خیلی چیزها را نمی‌تواند ببیند، دوست دارد خودش باشد تا همه چیز را بسازد و بالا بَرَد اما جانش آتش می‌گیرد وقتی عمرش بدون هیچ فایده‌ای که برای سرزمینش داشته باشد تلف می‌شود و جوانیش می‌گذرد با آرزوهایی که دست نخورده می‌میرند...
چه تلخ است که تمام فکر و ذکرِ رئیس جمهورمان بشود تصویب fatf ، cft و برجام! چه غمناک است وقتی تمام دغدغه ها بشود دلار و سکه، طلا و زمین ؛ بشود ترامپ و بایدن؛ بشود قیمت این مرغ و تخم‌مرغِ لعنتی و بنزین سر به فلک کشیده...
همه نگرانی‌ها برود سمت اجاره خانه‌ها، بی ارزشی درآمدها، قرمز شدن شدن بورس و سهام‌ها...
نگرانی‌ها بابت سایه‌های جنگ و رفتار رئیس جمهور آینده آمریکا با ایران؛ سپس صحبت‌های صبحِ فردایِ رئیس جمهورِ ایران!
چه تلخ است ولی به تنها چیزی که در این خاک نگاه نمی‌شود جوانانیست که فقط تمنای یک نگاه دارند برای بلند شدن و تقاضا یک میدان دارند برای پیروز شدن...
جایی دیدم از جوانانی پرسیده بودند که دوست دارند در آینده چند فرزند داشته باشند؛ فقط میانگین جواب ها سه بچه بود!!
من از شما می‌پرسم آیا از این ۱۴ میلیون جوانِ مجرد اصلا همه آنها با این وضع اقتصاد توانایی متاهل شدن دارند؟! و از آنهایی که بتوانند ازدواج کنند، چند درصد از آن توانایی یکی ، دو بچه را دارند؟
احتمالاً کلید این بدبختی ما هم دست جو بایدن و کابینه فعلی‌اش است باید صبر کنیم تا ببینیم چه واکنشی خواهند داشت! باید صبر کنیم تا ببینیم واشنگتن برای برجام چه تصمیمی می‌گیرد تا بورس بریزد یا بالا برود!!
ببینیم اتحادیه اروپا چه اقدامی می‌کند تا دلار پایین بیاید بلکه قیمت گوشت هم کمی ارزان‌تر شود!
طوری با مارفتار می‌شود که باورمان شده ما هیچ، همه غرب، ما هیچ، همه آمریکا، ما هیچ همه برجام...
حرف هایشان گونه ایست که باورمان بشود ما توانایی اداره کشور و اقتصادمان را نداریم و فقط نشسته ایم تا رییس جمهور های کشورهای دیگر برای کشورمان اینده بسازند یا آینده‌‌مان بسوزانند!!!
آری انگار که ما هیچ، ما فقط نگاه...
ایران ما کشوری با ۴۵ میلیون جوانِ زیرِ ۳۰ سال جدای از هر گرایش و عقیده‌ای که هر کس در دل و سر دارد بسیار خسته و رنجور است.
این مملکت با وجود این همه نفس های گرم و توانمند جوانان چه بی رحمانه است برایش که نگاه های تصمیم گیرندگانش به تغییرات سیاسی واشنگتن باشد یا برای هر قدم از تصمیم گیری ها کلیدِ شکاندنِ قفل تحریم‌ها، تَرَحُم بایدن یا صلح با اتحادیه اروپا باشد.
جوان ایرانی خسته از هر نوع تصمیم گیری های سیاسیِ خارجی و جدا از هرگونه تحریم و فشار اقتصادی نیاز به حرکتی دارد که خودش تمامی تصمیم ها باشد و مدارِ ایران بر گِرد او بگردد تا بَر گِرد خارجی ها!
ایران همان جوانِ ایرانیست و حالا این جوان باید به کجا برسد؟! آیا کسی میداند!!؟
دلش نمیخواهد کار داشته باشد؟ دلش نمی خواهد ازدواج کند؟ نمیخواهد فرزندانی داشته باشد یا اصلاً نمی خواهد کشورش را یک سرزمین توسعه یافته ببیند تا یک کشور در حال توسعه؟
به خدا قسم که همه را از بُنِ جان می‌خواهد اما خیلی کارها را نمی‌تواند انجام دهد، خیلی چیزها را نمی‌تواند ببیند، دوست دارد خودش باشد تا همه چیز را بسازد و بالا بَرَد اما جانش آتش می‌گیرد وقتی عمرش بدون هیچ فایده‌ای که برای سرزمینش داشته باشد تلف می‌شود و جوانیش می‌گذرد با آرزوهایی که دست نخورده می‌میرند...
چه تلخ است که تمام فکر و ذکرِ رئیس جمهورمان بشود تصویب fatf ، cft و برجام! چه غمناک است وقتی تمام دغدغه ها بشود دلار و سکه، طلا و زمین ؛ بشود ترامپ و بایدن؛ بشود قیمت این مرغ و تخم‌مرغِ لعنتی و بنزین سر به فلک کشیده...
همه نگرانی‌ها برود سمت اجاره خانه‌ها، بی ارزشی درآمدها، قرمز شدن شدن بورس و سهام‌ها...
نگرانی‌ها بابت سایه‌های جنگ و رفتار رئیس جمهور آینده آمریکا با ایران؛ سپس صحبت‌های صبحِ فردایِ رئیس جمهورِ ایران!
چه تلخ است ولی به تنها چیزی که در این خاک نگاه نمی‌شود جوانانیست که فقط تمنای یک نگاه دارند برای بلند شدن و تقاضا یک میدان دارند برای پیروز شدن...
جایی دیدم از جوانانی پرسیده بودند که دوست دارند در آینده چند فرزند داشته باشند؛ فقط میانگین جواب ها سه بچه بود!!
من از شما می‌پرسم آیا از این ۱۴ میلیون جوانِ مجرد اصلا همه آنها با این وضع اقتصاد توانایی متاهل شدن دارند؟! و از آنهایی که بتوانند ازدواج کنند، چند درصد از آن توانایی یکی ، دو بچه را دارند؟
احتمالاً کلید این بدبختی ما هم دست جو بایدن و کابینه فعلی‌اش است باید صبر کنیم تا ببینیم چه واکنشی خواهند داشت! باید صبر کنیم تا ببینیم واشنگتن برای برجام چه تصمیمی می‌گیرد تا بورس بریزد یا بالا برود!!
ببینیم اتحادیه اروپا چه اقدامی می‌کند تا دلار پایین بیاید بلکه قیمت گوشت هم کمی ارزان‌تر شود!
طوری با مارفتار می‌شود که باورمان شده ما هیچ، همه غرب، ما هیچ، همه آمریکا، ما هیچ همه برجام...
حرف هایشان گونه ایست که باورمان بشود ما توانایی اداره کشور و اقتصادمان را نداریم و فقط نشسته ایم تا رییس جمهور های کشورهای دیگر برای کشورمان اینده بسازند یا آینده‌‌مان بسوزانند!!!
آری انگار که ما هیچ، ما فقط نگاه...
