پنجشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱۱:۳۴:۱۰
گزارش
گزارشی از محاسن و معایب هدایت تحصیلی دانش‌آموزان در پایه نهم که امسال عملی می‌شود
انتخاب رشته تحصیلی؛ خوب، بد، ناقص
یادداشت و گفتگو
موانع اقتصادی و فرهنگی همچنان مهم‌ترین دلایل خروج افراد لازم‌التعلیم از نظام آموزشی است
ترک‌تحصیل، تحصیل را رها نمی‌کند
این سیستم همچون ورزش كشور بر قهرمان پروری تمركز كرده و از ورزش‌های همگانی غفلت كرده است
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی
بسیج فرهنگیان فارس به نقل از پایگاه خبری تحلیلی تعامل، تكنولوژی
آموزشی در سال‌های اخیر دستخوش تغییرات كمی و كیفی فراوانی شده است.
مهم‌ترین تحول در یك دهه اخیر در نظام آموزشی را باید تاكید فراوان بر
آموزش‌های دبستانی و حتی پیش‌دبستانی دانست. این نكته تا آنجا اهمیت یافته
است كه اكنون آموزش پیش دبستانی به‌عنوان یك رشته مهم تحصیلی در مقاطع
دكترا تدریس می‌شود.
جمله‌ای
معروف از فرمانده نیروی دریایی انگلستان پس از پیروزی ضربتی در جنگ فالكند
نقل می‌شود كه خبرنگاری از وی پرسیده بودند كه فرماندهان خود را چگونه
انتخاب می‌كند و وی در جمله‌ای كوتاه پاسخ داده بود «در مهد كودك». ما
بچه‌های كوچك را زیر نظر داریم تا بدانیم كدام یك از آنها در آینده برای ما
فرماندهان خوبی خواهند شد. این امر دقیقا مطابق تئوری‌های اقتصاد خرد است
كه آموزش مانند هر كالای دیگری در هنگام تولید دارای بازدهی نزولی است و به
همین دلیل قسمت عمده‌ای از منابع مالی را به جای آنكه صرف تحصیلات تكمیلی
نمود، باید مصروف آموزش‌های پایه كرد.
درخصوص آنچه دانش‌آموزان در نظام آموزشی می‌آموزند سخنان بسیاری نقل شده است، ولی در این مجال كوتاه بیشتر تمركز خود را معطوف به خلأهای آموزشی كشور می‌کنیم. آگرچه اكنون گاه تا 8 ساعت از وقت دانش‌آموزان در مدرسه صرف آموزش شده و ساعات طولانی نیز به انجام تكالیف مدرسه سپری می‌شود- تكالیفی كه علاوه بر دانش‌آموزان گریبان والدین آنها را نیز می‌گیرد- باز بسیاری از موضوعات مهم اساسا هیچ نقشی در سیستم آموزشی كشور ندارند.
به‌عنوان مصادیق عینی می‌توان مثال‌های بی‌شماری را بر شمرد. نظام آموزش كشور بیشتر مبتنی بر یك سیستم طوطی‌وار است كه از دانش‌آموزان خواسته می‌شود به‌طور كامل ده‌ها بار از آنچه یاد گرفته‌اند به‌عنوان مشق یا جریمه رونویسی كنند، بدون آنكه از آنها خواسته شود درخصوص یك مساله خاص نظر یا نقد خود را بنویسند. تمركز بسیار بر املاء و فراموشی یا نادیده گرفتن درس انشاء از جمله مهم‌ترین ناكارآیی‌های سیستم آموزشی است كه باعث می‌شود گاه افرادی با تحصیلات دكترا از نوشتن یك نامه اداری ساده عاجز باشند. یا بسیاری از استادان ما در دانشگاه‌ها صرفا بر انتقال محفوظات خود به دانشجویان اكتفا می‌كنند، بدون آنكه قادر باشند قدرت تحلیل را به آنها بیاموزند. فقدان آموزش‌هایی كه اكنون از آنها به‌عنوان مهارت‌های اجتماعی یاد می‌شود، یكی دیگر از خلأهای آموزشی ما است. بهترین دانشجویان ایرانی با وجود توانایی‌های بالا در دروس ریاضی و سایر مبانی تئوریك، در تقسیم كار و انجام یك كار تیمی كوچك عاجز هستند، به گونه‌ای كه یا همه كار را به دیگران می‌سپارند یا همه كار را خود انجام می‌دهند. آموزش این مهارت‌های اجتماعی در موفقیت‌های آینده شغلی نقش بسیار مهمی دارند كه متاسفانه در مكانیسم آموزشی ما به فراموشی سپرده می‌شود.
اشكال اساسی دیگری كه می‌توان به نظام آموزشی كشور وارد كرد آن است كه این سیستم همچون ورزش كشور بر قهرمان پروری تمركز كرده و از ورزش‌های همگانی غفلت كرده است. برای مثال به‌طور مرتب اخباری در زمینه دریافت مدال‌های رنگارنگ در المپیادهای‌های جهانی از سوی دانش‌آموزان ایرانی اعلام می‌شود،، در حالی‌كه میانگین سطح آموزش در ایران از بسیاری كشورهای جهان پایین‌تر است. برای مثال در مورد آزمون بین‌المللی پرلز كه در بین دانش‌آموزان مقاطع ابتدایی برگزار می‌شود، جایگاه ایران در سال 2001 از میان 35 کشور شرکت‌کننده در رتبه 32 و درسال 2006 از میان 45 نظام آموزشی جهان در رتبه 40 قرار گرفته است. با توجه به شروع سال تحصیلی و اهمیت سرمایه انسانی به‌عنوان یكی ازمولفه‌های مهم رشد، لازم است اصلاحات بنیادین در نظام آموزشی كشور در دستور كار قرار گیرد، تا منابع فعلی به بهترین وجه در خدمت رونق اقتصادی كشور قرار گیرد.
درخصوص آنچه دانش‌آموزان در نظام آموزشی می‌آموزند سخنان بسیاری نقل شده است، ولی در این مجال كوتاه بیشتر تمركز خود را معطوف به خلأهای آموزشی كشور می‌کنیم. آگرچه اكنون گاه تا 8 ساعت از وقت دانش‌آموزان در مدرسه صرف آموزش شده و ساعات طولانی نیز به انجام تكالیف مدرسه سپری می‌شود- تكالیفی كه علاوه بر دانش‌آموزان گریبان والدین آنها را نیز می‌گیرد- باز بسیاری از موضوعات مهم اساسا هیچ نقشی در سیستم آموزشی كشور ندارند.
به‌عنوان مصادیق عینی می‌توان مثال‌های بی‌شماری را بر شمرد. نظام آموزش كشور بیشتر مبتنی بر یك سیستم طوطی‌وار است كه از دانش‌آموزان خواسته می‌شود به‌طور كامل ده‌ها بار از آنچه یاد گرفته‌اند به‌عنوان مشق یا جریمه رونویسی كنند، بدون آنكه از آنها خواسته شود درخصوص یك مساله خاص نظر یا نقد خود را بنویسند. تمركز بسیار بر املاء و فراموشی یا نادیده گرفتن درس انشاء از جمله مهم‌ترین ناكارآیی‌های سیستم آموزشی است كه باعث می‌شود گاه افرادی با تحصیلات دكترا از نوشتن یك نامه اداری ساده عاجز باشند. یا بسیاری از استادان ما در دانشگاه‌ها صرفا بر انتقال محفوظات خود به دانشجویان اكتفا می‌كنند، بدون آنكه قادر باشند قدرت تحلیل را به آنها بیاموزند. فقدان آموزش‌هایی كه اكنون از آنها به‌عنوان مهارت‌های اجتماعی یاد می‌شود، یكی دیگر از خلأهای آموزشی ما است. بهترین دانشجویان ایرانی با وجود توانایی‌های بالا در دروس ریاضی و سایر مبانی تئوریك، در تقسیم كار و انجام یك كار تیمی كوچك عاجز هستند، به گونه‌ای كه یا همه كار را به دیگران می‌سپارند یا همه كار را خود انجام می‌دهند. آموزش این مهارت‌های اجتماعی در موفقیت‌های آینده شغلی نقش بسیار مهمی دارند كه متاسفانه در مكانیسم آموزشی ما به فراموشی سپرده می‌شود.
اشكال اساسی دیگری كه می‌توان به نظام آموزشی كشور وارد كرد آن است كه این سیستم همچون ورزش كشور بر قهرمان پروری تمركز كرده و از ورزش‌های همگانی غفلت كرده است. برای مثال به‌طور مرتب اخباری در زمینه دریافت مدال‌های رنگارنگ در المپیادهای‌های جهانی از سوی دانش‌آموزان ایرانی اعلام می‌شود،، در حالی‌كه میانگین سطح آموزش در ایران از بسیاری كشورهای جهان پایین‌تر است. برای مثال در مورد آزمون بین‌المللی پرلز كه در بین دانش‌آموزان مقاطع ابتدایی برگزار می‌شود، جایگاه ایران در سال 2001 از میان 35 کشور شرکت‌کننده در رتبه 32 و درسال 2006 از میان 45 نظام آموزشی جهان در رتبه 40 قرار گرفته است. با توجه به شروع سال تحصیلی و اهمیت سرمایه انسانی به‌عنوان یكی ازمولفه‌های مهم رشد، لازم است اصلاحات بنیادین در نظام آموزشی كشور در دستور كار قرار گیرد، تا منابع فعلی به بهترین وجه در خدمت رونق اقتصادی كشور قرار گیرد.
