نشانه ی شناسایی

 

 در يکي از شب هاي سال 1322 در عالم خواب ديدم: «در کنار نهر آبي نشسته بودم و مشغول شستن ظروف آشپزخانه بودم. قابلمه اي درون آب بود وقتي برداشتم، مشاهده کردم چهار عدد ماهي درون آن است؛ دو ماهي به رنگ خاکستري بودند، که هنگام برداشتن قابلمه از داخل آن فرار کردند و در آب گم شدند، ولي دو ماهي سبز و سرخ داخل قابلمه هم چنان ماندند».

    فردا صبح نزد يکي از بزرگان محل به نام «حاج صفرعلي» رفتم و خواب را برايش تعريف کردم، ايشان که از گذشته من اطلاعي نداشت گفت: «دو ماهي که داخل آب گم شدند، حکايت از آن است که در گذشته صاحب دو دختر بوده اي که در دوران کودکي فوت نموده اند ديدم دقيقاً درست مي گويد چون در ازدواج قبلي ام صاحب دو فرزند دختر بودم که به علت بيماري فوت کرده بودند و دو ماهي سبز و سرخ نشانه ي آن است که خداوند به شما در آينده دو فرزند پسر عنايت مي کند، نام يکي را «حسن» و نام ديگري را «حسين» بگذار! روزي فرا مي رسد که يکي از اين دو فرزند در راه اسلام به شهادت مي رسد، آن موقع است که در شناسايي جنازه شک و ترديد داري و خودت مي گويي من نشاني از فرزندم دارم . و آن اين است:

که ايشان در دوران کودکي وقتي جهت عزاداري سرور و سالار  شهيدان به «مسجد جامع سعادت آباد» مي رفت آن قدر با دستانش محکم بر سينه مي زد که جاي انگشتانش بر روي سينه ي سمت چپ او باقي مانده بود.»

 سي و هفت سال بعد که«شهيد حسيـن باقري» به شهادت رسيدند، از طريق اين نشانه توسط مادرش شناسايي گرديد.

شهید حسین باقری در سال 1326 در سعادت شهر به دنیا آمد و در تاریخ 16 مهرماه سال 1359 در اهواز به شهادت رسید.

خاطره فوق به روایت مادر شهید است.

برای اطلاعات بیشتر  به زندگینامه شهید مراجعه کنید.