دلفریبیِ «دهکده جهانی» و کدخدای خانمان برانداز

در مقاله اول ابعاد و مقدمات پدیده جهانی سازی و روند آن ذکر شد و نمونه‌هایی از ساز و کار آن شرح داده شد.

طبیعی است که این موضوع مهم و راهبردی جهان غرب و سردمداران آن هیچ نسبتی با عدالت و انصاف ندارد و تنها قرار است منافع قدرت‌های بزرگ جهان و احیانا غارت آنها را مداومت بخشد.

مک لوهان، ژنرال بازنشسته آمریکایی پس از انفجار اطلاعات و رونق کار رسانه‌ها، اینترنت، ماهواره ها و ... اینگونه اظهار می دارد: رسانه همان پیام است. یعنی با رونق و گسترش هر چه بیشتر رسانه‌ها، فاصله‌ها در جهان کمتر و کمتر می‌شود و در واقع جهان تبدیل به دهکده ای می‌شود که همه ی مردم در آن با هم ارتباط دارند. البته نه از نوع ارتباط‌ها و دیدارهایی که به هم نشینی، همدلی و رو در روییِ چهره به چهره و گسترش عواطف بشری می‌انجامد، بلکه این ارتباط توسط دنیای مجازی و توسط گوشی همراه و صفحه رایانه و تصویر ماهواره‌ها و امثال آن تحقق می‌یابد. یادمان باشد یکی از ریشه‌های کلمه انسان از انس، همدلی، هم نشینی و مجالست گرفته شده است. طبعا در دهکده جهانی خبری از مجالست و انس انسان ها با هم نیست!

علاوه بر آن این خدشه علمی به نظریه مک لوهان وارد است که جنس رسانه سخت افزار است، همچون تلویزیون و رایانه، گوشی همراه و امثال آن. در حالیکه جنس پیام از نوع نرم افزار است، یعنی فکر و اندیشه و احساس و عاطفه. بنابراین اینگونه نیست که رسانه همان پیام باشد، اما می‌تواند کار اصلی رسانه انتقال سریع پیام به افراد بشری باشد. در این وضعیت پیوند و ارتباط انسان ها به حداقل می‌رسد.

از جمله عوارض دهکده جهانی می توان به فروپاشی کانون خانواده و ایجاد خانواده‌های تک نفریِ مرد یا زن و ورود حیواناتی مانند سگ، گربه، پرنده و... به خانه و زندگی افراد اشاره کرد.

رواج انحراف اخلاقی و جنسی در جوامع همچون قانونی شدن همجنس بازی و تصویب آن در مجالس کشورهای اروپایی، هم‌باشی، ازدواج سفید، هم‌خانگی، طلاق عاطفی، رواج ارتباط نامشروع مرد و زن، ارتباط روابط کوچه خیابانیِ دختر و پسر به جای حضور در خانه و کانون خانواده و امثال آن بخشی از شرایط فرهنگی دهکده جهانی است.

بخشی از آسیب های بنیان‌کن این نظریه در قرن بیستم، شکل‌گیری دو جنگ بزرگ جهانی است که در جنگ اول جهانی به مدت چهار سال میلیون ها انسان و دیگر منابع زندگی او، خانه‌ها، کارخانه‌ها و شهرها و همچنین در جنگ دوم به مدت هشت سال حدود ۵۰ میلیون نفر تلفات انسانی در کنار تخریب شهرها و بسیاری از دستاوردهای تمدن بشری به وقوع پیوست.

از دیگر رهاوردهای جهانی‌شدن در قرن بیستم رواج مکتب چپ کمونیسم و مارکسیسم در بخشی از جهان بود؛ بگونه ای که دو بلوک غرب و شرق بخصوص در انتهای جنگ دوم جهانی شکل گرفت. متاسفانه مبنای هر دو بلوک بر تفکر مادی و بها ندادن به انسان بنا شده بود. ابعاد فاجعه آن قدر عمیق بود که تنها در ابعاد نظامیِ جنگ سرد بین دو بلوک، میلیاردها دلار و پول مردمِ هر دو بلوک، صرف مسابقه‌ی نظامی بین دو بلوک و تولید سلاح‌های کشتار جمعی و مخرب و خطرناک شد. همان سلاح‌هایی که نمونه‌ی آن توسط آمریکا – مدعی کدخدای دهکده - در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی بکار گرفته شد و صدها هزار انسان در لحظات اولیه ی انفجار بمب اتمی و هزاران انسان هم در زمان بعد از انفجار از آسیب تشعشع و عواقب جسمی آن در رنج بوده و هستند!

در انتخاب زبان جهانی در سازمان ملل در قرن بیستم، سه زبان به طور جدی مطرح بودند: زبان عربی، زبان انگلیسی و زبان فرانسه، که در زبان فرانسه بیشتر جنبه ادبی آن مد نظر بود. جالب است با اعمال نفوذ انگلیس‌ها، زبان انگلیسی به جای زبان عربی، به عنوان زبان غالب محاوره جهان انتخاب شد. جالب است که همه معترف هستند از نظر کامل بودن زبان عربی کامل ترین زبان جهان است؛ هم به جهت صرف و نحو و هم به جهت دایره واژگان. برای روشن تر شدن بحث باید گفت که دایره واژگان زبان فرانسوی تنها هشتصد و پنجاه هزار لغت می باشد، در حالیکه دایره واژگان زبان عربی به پنج میلیون و نیم کلمه می رسد. این نسبت نشان‌دهنده آن است که دایره لغات زبان عربی حدود ۷ برابر دایره لغات زبان فرانسوی می باشد.

از دیگر عوارض مخرب دهکده جهانی و پدیده‌ی جهانی شدن، حذف دین، اخلاق و فضایل انسانی بوده است. این موضوع مهم در تاریخ بشر بخصوص اقوام گذشته، موجب نابودی و نزول بلا و آسیب های فراوان به مردم گذشته، به خصوص در زمان پیامبران الهی و ادیان ابراهیمی گشته است. یعنی بشر پس از فراز و نشیب‌های فراوان در طول تاریخ و اکنون ادعای رسیدن به علم و فناوری، بشر همچنان در گرداب جهل مدرن دست و پا می‌زند و هیچکدام از گفته ها یا آرزوهای مطرح شده توسط دانشمندان علوم اجتماعی، فلاسفه و امثالهم در زندگی بشر تحقق نیافته است. چرا که همه این ماجراها بدون شناخت دقیق و صحیح از انسان شکل گرفت و تا زمانی که ابعاد انسانی و فرا زمینی بشر جدی گرفته نشود و برای آنها پاسخی در خور اندیشیده نشود، نه جهانی شدن و نه هر پدیده ی اجتماعی یا علمی دیگر، گره ای از زندگی نوع بشر باز نخواهد کرد.

انتهای خبر/224224