«حدیث ثقلین» از ادلّه ی اثبات غیبت امام زمان ـ عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف ـ است.
«إِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا» اصل حدیث به این صورت از رسول اکرمـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ نقل شده است:
«إِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثِّقْلَین، أَحَدُهُما أَکْبَرُ مِنَ الآخَرِ:
کِتابَ اللّه حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّماءِ إِلَی الاْءَرْضِ؛ وَ
عِتْرَتی أَهْلَ بَیْتی. وَ إِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا
عَلَیَّ الْحَوْضَ.»؛ (من دو چیز سنگین و گرانبها در میان شما [به یادگار
می گذارم [که یکی از دیگر بزرگتر است: یکی کتاب خدا، که ریسمانی است که از
آسمان به سوی زمین کشیده شده است؛ و دیگری: بستگان و خاندانم. این دو هرگز
از هم جدا نخواهند شد، تا این که در [کنار] حوض [کوثر] بر من وارد شوند.)
(1)قرآن و عترت از هم جدا نمی شوند.
یعنی چه حاضر باشند یا غایب. اگر کسی این حدیث را تحقیق و معنای آن را
تحصیل کند، مسأله ی غیبت خیلی برای او واضح خواهد بود؛ زیرا در غیر این
صورت، « لَزِمَ الْإِنْفِکاکُ بَیْنَ الْقُرْآنِ وَ الْعِتْرَهِ. »؛
(لازمه ی آن جدایی بین قرآن و عترت خواهد بود.)
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 69