شهيد ابوذر دهقان در روستاي بالا ده 48 کيلومتري شهرستان کازرون چشم به جهان گشود . پدرش يک کشاورز ساده و قاري قرآن بود و در يک خانواده مذهبي و متدين بزرگ شد . برادر بزرگ شهيد که از همان دوران کودکي گرداننده هيئت عزاداري امام حسين ٌ ع ٌ بود و اکنون هم عهده دار آن مي باشد ايشان 8 سال دفاع مقدس در ميدان نبرد فعاليت داشتند . شهيد دوران ابتدائي را در روستاي بالاده به اتمام رسانيد و در سال 51 براي مقطع راهنمائي به شيراز رفت و در همين سال بود که فعاليت انقلابي خود را با فروختن مجله پيام شادي شروع کرد و سالهاي دوم و سوم راهنمائي را در کازرون به اتمام رسانيد . چهار سال دوره متوسطه را در هنرستان ، رشته کشاورزي فسا به پايان رساند و در سال 65 در دانشگاه امام حسين ٌ ع ٌ در رشته علوم و فنون نظامي دوره فرماندهي پياده پذيرفته شد . در هنرستان فسا تا زمان شهادتش يک لحظه خاموش نماند و آرامش نداشت و با فروش کتاب و تکثير نوار در جهت تبليغات اسلامي گامهاي موثري در هنرستان برداشت و از طرف ديگر در افشاي جنايات رژيم پهلوي و کد خداهاي منطقه مي کوشيد به طوري که در اوايل سال 57 بعد از اينکه سه بار
ساواک رژيم او را گرفت و شکنجه داده بودند پهلوي سمت چپ او پاره و قطع نسل شده بود او را از هنرستان اخراج کردند و برادر بزرگش را که براي آزادي او به دادگاه فسا رفته بود به گچساران آوردند و مدتي هم در گچساران با برادرش که در شرکت نفت مشغول به کار بود تبليغات را شروع کردند که اين تبليغات تا کازرون و بالا ده ادامه داشت پس از پيروزي انقلاب اسلامي موفق به اخذ ديپلم شد .
از ويژگيهاي خاص شهيد اين بود که هيچ چيز را براي خودش نمي خواست و هميشه به فکر فقرا و مستمندان بود و هر گاه حقوق مي گرفت چيزي از آن را براي خودش نگه نمي داشت و همه را بين محتاجان تقسيم مي کرد . اواخر سال 1360 از بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي کازرون روانه جبهه شد و به مدت 5 سال در جبهه حضور مداوم داشت مسئوليتش در جبهه معاون و مسئول تبليغات لشکر 19 فجر بود . در اکثر حمله ها شرکت داشته و در عمليات فاو مجروح شيميائي گرديد و مدتها در بيمارستان بستري بود و در موقعي که بيمارستان برايش استراحت نوشته بود در بسيج کار مي کرد . طبعش بلند بود و به مادرش سفارش مي کرد مبادا در غياب من کسي از سپاه چيزي براي شما بياورد و شما بگيرید و حتي از گرفتن سهميه خودش نيز خودداري مي نمود .
با همه مهربان بود و کينه کسي را به دل نمي گرفت با افراد ناباب به شدت برخورد مي کرد نحوه شهادت ايشان در عمليات کربلاي 4 اولين شب حمله موقع پيشروي در شلمچه در 4 دیماه سال 1365 مورد اصابت گلوله دشمن بعثي قرار گرفت و هنگامي که خواستند او را پشت جبهه منتقل کنند اجازه نداد و بعد ديگر نتوانستند او را پيدا کنند و بعد ازسه ماه جنازه او را با جمعي از همرزمانش که در زير خاک پنهان بود پيدا کردند .
