سايت تحليلي "آنتي وار "در گزارشي به قلم "گرانت اسميت " به موضوع دخالتهاي گسترده لابي صهيونيستي در دولت آمريكا و سياستهاي اين كشور پرداخته است. در اين مقاله آمده است:
* اظهارات عضو سابق ايپك: جنگ ميان آمريكا و ايران به يك فاجعه تبديل خواهد شد
"كيت ويسمن " عضو سابق ايپك، كه در سال 2005 به همراه همكارانش "استيون جي. روزن " و سرهنگ "لارنس فرانكلين "، كارمند وزارت دفاع، به موجب قانون جاسوسي متهم شناخته شد، اكنون بينهايت آشفته است. او در صحبتهايي طولاني با "رابرت دريفاس " خبرنگاري مستقل، سكوت بلند مدت خود را شكست و اظهار نگراني كرد كه "اگر تقابل ميان آمريكا، اسرائيل و ايران منجر به بروز جنگ ميان آنها شود نتيجه آن وقوع يك فاجعه خواهد بود؛ فاجعهاي كه ويسمن ميترسد يهوديهاي آمريكا به خاطر آن مقصر شناخته شوند. "
* نگراني اصلي ويسمن از اين است كه مبادا ايپك در شروع جنگ مقصر شناخته شود
ايپك از سال 1951 مسئول پيشبرد سياستهاي دولت اسرائيل در آمريكا بوده است. مدتهاي مديدي است كه ايپك خود را به عنوان تنها كارگاه نيازهاي سياسي يهوديان به سياستگذاراني معرفي كرده است كه تمايل دارند بودجه انتخاباتي ظاهراً تمامنشدني لابي صهيونيستي را مصرف كنند. اما در درون ايپك اخيراً سازمانهايي خلاق و مشهور و متشكل از جوانان، ادعاهاي تكراري اين كميته را مبني بر نمايندگي و حتي مشروعيت قانوني به چالش كشيدهاند. نگراني واقعي ويسمن از اين است كه اگر ايپك در شروع جنگي غير ضروري با ايران و يا متقاعد كردن آمريكا به آغاز اين جنگ موفق شود، اين كميته و صورت فلكي گروههاي وابسته به آن مقصر شناخته شوند. براي سازماني كه به جاي يك سازمان رفاه اجتماعي معاف از ماليات، بيشتر نقش يك سازمان جاسوسي خارجي را بازي ميكند، جوابگو بودن همواره مانند نوعي توهين بوده است.
* تأثيرگذاري پشت پرده ايپك در سياستهاي دولت آمريكا بدون باقي گذاشتن ردپا
مدتها است كه ايپك رد پاي خود را از دامهايي كه مالياتدهندگان آمريكايي را با موفقيت در آنها گرفتار كرده است پاك ميكند. روزنامه لسآنجلس تايمز "محرمانه بودن اعانهدهندگان " خود را تمجيد كرده است در حالي كه مجله "فورچون " ايپك را "به طور حسابشدهاي ساكت " ميخواند. حتي يكي از اعضاي ايپك كه نامش مشخص نيست رازي را به مجله نشنال جورنال گفت: "شكي نيست كه ما در سياستها [ي آمريكا] تأثيرگذار هستيم؛ اما از آن جا كه ما همواره در پشت صحنه فعاليت ميكنيم و مراقب هستيم تا رد پايي باقي نگذاريم، نميتوان هميشه اين تأثير را مستقيماً به ما نسبت داد. " مطابق اين مصاحبه:
* تلاش مخفي ايپك براي تغيير حكومت در ايران
[حمايت از تغيير رژيم] نظر شخصي بسياري از افراد در ايپك بود؛ اما اين كميته هيچ گاه كلمات "تغيير رژيم " را به زبان نياورد و فكر ميكنم تلاشهاي من بخشي از دليل امتناع كميته از گفتن اين كلمات بود... تصور كنيد كه چه نمايي ميداشت؟ باعث ميشد كه موضوع احمقانه به نظر برسد. جامعه يهوديان آمريكايي دولت بعدي ايران را انتخاب كند؟ چنين دولتي چگونه ميتواند از مشروعيت برخوردار باشد؟ چنين اتفاقي كاملاً مضحك است. به عقيده من بحثهايي كه من مطرح كردم ايپك را متقاعد كرد، عليرغم نظرات شخصي اعضا، همگي فهميدند آن چه من ميگفتم صحيح است.
* روزن و ويسمن در تماس تلفني با خبرنگار واشينگتن پست اطلاعات طبقهبندي شده دولت آمريكا را در اختيار او قرار دادند.
بنا بر اسناد دادگاه، روزن و ويسمن هر دو در سال 2004 در تماسي كليدي با خبرنگار واشينگتن پست، گلن كسلر، اطلاعات طبقهبندي شده و يا تبليغات رسانهاي دولت را در اختيار او قرار دادند. روزن به طور هيجانانگيزي به كسلر گفت كه بنا بر اين اطلاعات طبقهبندي شده، ايران به شكل انكارناپذيري درگير جنگي تمام عيار با آمريكا است. هر چند ارزيابي ايپك از روابط آمريكا با ايران در آن زمان صحيح نبود، و اكنون نيز صحيح نيست، با اين وجود هدف ايپك از دنبالهروي از اين ارزيابي واضح است: اين كميته ميخواست از طريق رسانههاي حاكم، عصبانيت آمريكا را افزايش دهد و در نتيجه موجب آغاز عملياتهاي نظامي آمريكا عليه ايران گردد. ويسمن نيز در مقابل شايعهپراكني كسلر در مورد اين تهديد دروغين سكوت كرد.