جمعه ۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
۰۴:۲۶:۱۷
- از حضور با شکوه مردم در انتخابات
- دنبال امیدبخشی هستیم
- بهره‌برداری از ۱۴۲۰۰ طرح عمرانی و غیرعمرانی محرومیت‌زدایی در فارس
- انتخابات نبرد سیاسی مردم ایران با دشمنان است
- مهم ترین درسی که از امام حسین (ع) می گیریم حریت است.
- به مناسبت یوم الله 22بهمن سالروز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران
- مجاهدت تمام مردم راهکار دوام نظام دینی است
آخرین عناوین
مسئول نمایندگی ولی فقیه در سپاه فجر در گفتگو با خبرنگاران:
شهید آوینی الگو و شاخصۀ هنرمند متعهد و انقلابی است
یادداشت و گفتگو
آخرین اخبار
مسئوليتش امداد به مجروحين بود. بارها تا پلك بر هم مي نهاد، دوباره بايد مي رفت به مجروحي امداد برساند، اما خسته نمي شد.
به گزارش تنویر به نقل از بسیج کارگری، شهید سیروس زارع در 25 آبان 1337 در شهر شیراز دیده به جهان گشود.
شهید زارع در مجتمع پتروشیمی شیراز کار می کرد که با شروع جنگ تحمیلی پس از کش و قوس های فراوان عازم جبهه های حق علیه باطل شد. او در 4 دی ماه 1365 در خرمشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
«پس از آنهمه تلاش و مبارزه براي به ثمر رساندن انقلاب اسلامي ايران ، حالا در خانه نشسته بود و هر بار كه اقدام كرده بود به جبهه برود، ميسر نشده بود .
سخنراني امام خميني (ره ) را هنگام تحويل سال به خاطر مي آورد:
« امسال سال پيروزي است.»
يكبار سال 1352 به فرمان امام ، سربازخانه را ترك كرده بود . پس چرا حالا كه كشور درگير جنگ است ، كاري نمي كرد . اگر جنگ تمام شود و او كاري نكرده باشد، چه ؟!
بالاخره بمباران مجتمع پتروشيمي شيراز و تعطيلي واحدهاي كاري ، فرصت لازم را در اختيارش قرار داد. به او اجازه دادند براي مدت كوتاهي به جبهه برود.
مسئوليتش امداد به مجروحين بود . بارها تا پلك بر هم مي نهاد ، دوباره بايد مي رفت به مجروحي امداد برساند ، اما خسته نمي شد.
شب آغاز عمليات كربلاي چهار گفتند: مجبور نيستيد مجروحان را به پشت جبهه منتقل كنيد.
آتش جنگ سنگين بود، ولي او رفت ، نجات يك مجروح هم غنيمت بود. اين رفتن بازگشتي جز با پيكر خونين و چهره اي سوخته به همراه نداشت !
شهید زارع در مجتمع پتروشیمی شیراز کار می کرد که با شروع جنگ تحمیلی پس از کش و قوس های فراوان عازم جبهه های حق علیه باطل شد. او در 4 دی ماه 1365 در خرمشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
«پس از آنهمه تلاش و مبارزه براي به ثمر رساندن انقلاب اسلامي ايران ، حالا در خانه نشسته بود و هر بار كه اقدام كرده بود به جبهه برود، ميسر نشده بود .
سخنراني امام خميني (ره ) را هنگام تحويل سال به خاطر مي آورد:
« امسال سال پيروزي است.»
يكبار سال 1352 به فرمان امام ، سربازخانه را ترك كرده بود . پس چرا حالا كه كشور درگير جنگ است ، كاري نمي كرد . اگر جنگ تمام شود و او كاري نكرده باشد، چه ؟!
بالاخره بمباران مجتمع پتروشيمي شيراز و تعطيلي واحدهاي كاري ، فرصت لازم را در اختيارش قرار داد. به او اجازه دادند براي مدت كوتاهي به جبهه برود.
مسئوليتش امداد به مجروحين بود . بارها تا پلك بر هم مي نهاد ، دوباره بايد مي رفت به مجروحي امداد برساند ، اما خسته نمي شد.
شب آغاز عمليات كربلاي چهار گفتند: مجبور نيستيد مجروحان را به پشت جبهه منتقل كنيد.
آتش جنگ سنگين بود، ولي او رفت ، نجات يك مجروح هم غنيمت بود. اين رفتن بازگشتي جز با پيكر خونين و چهره اي سوخته به همراه نداشت !
