وی در تمام مدت تحصیلش ممتاز بود و در آخرین سال تحصیلی دوره متوسطهاش ندای دل انگیز و رسای رهبر، مبنی بر دفاع از اسلام را لبیگ گفت و با دوستانش " شهید حسین شاحسنی" و " شهید سید عیسی موسوی" قدم به جادههای جنوب گذاشت.
به گزارش
تنویر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهدای فارس، در شهریور ماه سال 1340 در خانوادهای پاک و با ایمان از عشایر غیور طایفه ایگدر ساکن روستای محمله، از توابع شهرستان خنج استان فارس کودکی چشم به دنیا گشود و وجود پر برکتش را به خانواده ارزانی داشت. نامش را «حسین» نهادند تا پرچم دار نهضت حسینی شود.
حسین دو ساله بود که پدر بزرگوارش دار فانی را وداع گفت. مادرش با وجود مشکلات فراوان چون کوهی استوار به تنهایی عهده دار مخارج فرزندانش شد. اما دیری نپایید که باد خزان، حسین پنج ساله را که هنوز در ناباوری فراق پدر بود، با گرفتن سایه مادر از سرش در باغ تنهایی رها کرد و او در دامان برادر بزرگ خود راه زندگی را ادامه داد.
حسین از هفت سالگی تحصیلات خود را در دبستان عشایری روستا شروع کرد. برای تحصیل در مقطع راهنمایی راهی خنج شد و با دیگر دوستانش خانهای را اجاره کردند. پر تلاش، باهوش، متین و مهربانیاش زبانزد خاص و عام بود. او علاوه بر موفقیت در تحصیل، در کارهایش نیز موفق بود و آنها را بر دوش کسی نمیگذاشت. ایام تابستان کار میکرد تا مخارج تحصیلش را تأمین کند. حسین برای ادامه تحصیل در مقطع دبیرستان راهی کوار شد و در هنرستان شهید غفاری در رشته اتومکانیک مشغول تحصیل گردید.
وی در تمام مدت تحصیلش ممتاز بود و در آخرین سال تحصیلی دوره متوسطهاش ندای دل انگیز و رسای رهبر، مبنی بر دفاع از اسلام را لبیگ گفت و با دوستانش " شهید حسین شاحسنی" و " شهید سید عیسی موسوی" قدم به جادههای جنوب گذاشت.
پس از دلاوریهای وصف ناشدنی در عملیات فتح المبین در تاریخ 8 فرودین ماه سال 1361 در محراب رقابیه به شهادت رسید و به سوی عرش الهی پر کشید.